متن عصر جمعه

مرا به یادِ مبارک هست؟
منی که منگنه می کردم
غروب را به گلوگاهم
دلم هوای گُلابت کرد
کمی بریز نگاهت را
که عصر جمعه پُر از آهم...
«آرمان پرناک»

کاش ، عصر جمعه تو بودی ، تا غروب، اینقدر دلگیر نباشد . حجت اله حبیبی

دوباره وقت دلتنگی دوباره عصر آدینه
دوباره حرفهایی که شده آهی دراین سینه

اعظم کلیابی بانوی کاشانی

عصر جمعه
یعنی دَم نوشی از دلتنگی 
در فنجانی به رنگ امید
امیدی از جنس شروع...
عصرهای جمعه بیا
بیشتر داشته باشیم
هوایت را ، هوایم را
مهرت را با عشقم درآمیز
و مرا مهمان قهوه ای کن
که با عشق دم کشیده است
بخند در چشمانم
فدای ناز نگاهت...

امروز جمعه نیست، ولی با نبودنت
مانند عصر جمعه ی تهران دلم گرفت

آرامش یعنی
عصر جمعه از کابوس بپرم
ببینم نشسته ای
و موهایت را می بافی

طعم تلخ عشق تو
و طعم تلخ قهوه عصر جمعه عجب ترکیب غم انگیزی است...!

عصر جمعه چون پرنده ای ست که بر فراز مسلخ خاطره ها پرواز می کند،

بر هر آنچه گذشته:
تا به یاد آورد آخرین خاطره ها، دیدارها و لبخندها را...

ارس آرامی

عصر جمعه ات را دریاب
تا زیر کوله باری از دلتنگی

خم نشوی
اخبار و حرف ها رو رها کن

جمعه برای من و تو
هیچگاه تعطیل نیست.

عصر جمعه دختری ست که:

دلتنگ می شود، غروب می گیرد
بغض می کند، شفق می شود

می گرید و گیسو می افشاند
باران بهاری نازل می شود

شب با بستن چشم هایش
خورشید را خاموش
و برای دیدن \صبح وصال\ به رویا می رود...

ارس آرامی

عصر جمعه دختری ست که:

دلتنگ می شود، غروب می گیرد
بغض می کند، شفق می شود

می گرید و گیسو می افشاند
باران بهاری نازل می شود

شب با بستن چشم هایش
خورشید را خاموش
و برای دیدن (صبح وصال) به رویا می رود...

ارس آرامی

جمعه یعنی با خودت خلوت کنی، اما رفیق...
عصر جمعه با تمامِ بغض و حسرت میرسد

وقتی تو نیستی
انگار هر روز جمعه است!
همانقدر دلگیر
همانقدر مسخره و تلخ.
روزها تمام نمی شوند!
هر بعدظهر
در و دیوار اتاقم روی سرم آوار می شود
انتظار آمدنت دیوانه ام می کند!
اما امان از خود جمعه..!
عصر جمعه که می رسد
صبح جمعه ی دلگیر دیگری...

دلتنگی ساعت و لحظه سرش
نمیشود جانِ دلم عصر جمعه
برای من تمام آن لحظاتی ست
که از تو بی خبرم تمام آن
لحظاتی که حالم رانمیپرسی...

دوره می گردم
مثل یک قاصدک
کوی به کوی
بام به بام
لعنتی!
پس تو بر بام کدام خانه رخت عصر جمعه را پهن خواهی کرد؟