همیشه میگن تنها چیزی که برای آدم میمونه خودشِ ولی این روزها به این نتیجه رسیدم با رفتن یکسری از آدم ها حتی اون خودِ آدم هم باهاشون رفتنی میشه و قلبی جا میمونه که دلتنگیش تمومی نداره... اون دلتنگی مثل نفس کشیدن گاهی بالا و پایین میشه اما همیشگیه،گاهی...
بهار جای برگ های پاییزی را گرفت میوه ی رسیده جای میوه ی کال را اما جای تو جای تو همیشه خالی ماند...
نه ، نه ، نه ، تو تنها اقاقیای یادبودِ منی که بخاطر مزار نروئیده ای .
برای یادبود ، چیزی می خواستم چیزی که با نگاه کردنش وجود تو را از خاطره های گرد و غبار گرفته پاک کند رعنا ابراهیمی فرد
