بیو عاشقانه غمگین

ای چشم‌تو سیاره‌‌و ای زاده‌ی تبریز
لبخند بزن بر منی حیران غم‌انگیز

من رعیت‌و تبعید‌و سر افتاده‌ی صد حرف
تو دوختِ شه‌ی خنده کنان مثل فرنگیز

لبخند بزن تازه بمان مثلِ گل یاس
غرق تو ام این عشق نه جرم است‌و نه جایز

زلفت چو شب‌و پیچ‌و خمش موجِ خروشان...

ای دوست غم مخور آه تو وجدان خوابش را بیدار میکند..
میدانم دست یاری دراز کردی و سیلی قضاوت خوردی..
آه تو ،تازیانیست به وجدان خفته اش ..
غم مخور فصل ها در حال گذر هستند..
خزان تو بهار میشود

وقتی عشقت را از دست می دهی ، قصه ها ش دیگر تمام بشو نیست چون جای خالی یک دندان تو دهان ، بیشتر از شصت وشش تا دندان سالم درد و قصه دارد برای گفتن. / محمد رضا کاتب /

رفتن همیشه نشان از دل کندن نیست!
گاهی میروی....
تا مجبور به دل کندن نباشی.

دنیاکیانی

و سال هاست دلم برای کسی می رود
که آمدن بلد نیست ..!

از من هیچ نمانده بود جز طُ

تو قلبم را شکستی اما من هنوز هم ، با تکه های کوچیک قلبم دوست دارم

دوستت داشتم...
و چه حیف که مال من نبودی:))

از من استخوان هایی می مانند که تورا دوست دارند....

ما از خود چیزی نداشتیم
هر چه بود از دیگری بود

رفت...بیهوده برف می آید
آسمان دیر قند می ساید

سفر تو کردی و من در جهان غریب شدم

بعد از تو...
دست و دلم به عشق نمی رود...

ز دیده... می روی اما... نمی روی از یاد...

تو را نشد...
میروم خویش را فراموش کنم...

لحظه لحظه‌ی تو را خط به خط سروده‌ام
رفته‌ای‌ّ و رفته‌اند شور و حال این خطوط!

کاش میشد بهش گفت . . .
نبودنت اذیتم میکنه وصله یِ تَن

از کنارت می روم!
مرگ دلم یعنی همین... عاشقت باشم ولی رفتن صلاح ما شود .

عطرِ تو در خیابانِ
باران زدهِ پخش شده
وتو نیستی

امتداد نگاه مان بهم رسید..
اما انقدر سرد بود؛
که منجمد شد

بی رحم ترین حالتِ
یک شهر همین است
باران و خیابان و من و جای تو خالی ...

تبر کشیدی و آخر به جانم افتادی
تویی که آمده بودی بهار من بشوی

کدام وعده سبب شد به من رکب بزنی؟
رفیق دشمن بی اعتبار من بشوی

غمگینم چونان پیرزنی که
آخرین سربازی که از جنگ برمی گردد ، پسرش نیست