متن اشعار بهزاد غدیری

روزی در تو می‌روییدم،
چون شاخه‌ای پنهان در خونت،
آرام و بی‌صدا،
به تپش‌هایت گره خورده بودم.

چشم‌هایم را می‌نهادم
بر سایه‌ی نگاهت،
چنان‌که خواب،
بر پلک‌های تو خانه کند.

و جهان،
در فاصله‌ی کوتاه نفس‌هایمان،
به سکوتی جاودانه بدل می‌شد.

رهایم کن از حصار روزمرگی و غبار فراموشی...
بگذار جانم در نسیم بی‌پایان حقیقت سبک شود
و نگاهم در روشنای بی‌کران آگاهی شفاف گردد.

می‌خواهم سکوت خویش را در آواز ستارگان بجویم...
بر صفحه‌ی آسمان نام خود را با جوهر سپیده بنگارم
و برای حیرانی انسان، شعله‌ای از حضور باشم؛...

عشق آمد و زبان دلم ، غرق ناله شد
با چشمهای مِی زده ات هم پیاله شد

پایان قصه را نرسیدن خراب کرد
وقتی کتاب عاشقی ام چهل ساله شد

حتی هنوز یاد تو را شعر می کنم
با رفتنت جوانی من استحاله شد

مهمان  لحظه های من و غافل...

من قصه‌گوی عشق ، اما بی‌صدا بودم
عاشق‌ترین بودم، ولی بی‌ادّعا بودم

وقتی تو ماهِ شب‌فروزِ بزم‌ها بودی،
خورشیدسان، پنهان‌شده از چشم‌ها بودم

چون صخره‌ای آرام، دوشادوش تو ماندم
با آن‌که سرگردان‌ترین موجِ فنا بودم

از دردهایم دَم نزد لب‌های خندانم
من خنده بر لب، غرقه‌ی بحرِ بلا بودم

با...

لباسی نو بر تنِ انتظار پوشیده‌ام،
قرار بود بیایی...
نیامدی،
اما هنوز زیبا مانده‌ام.

این آخر هفته‌ها دلم می‌گیرد
بر غربت رفته‌ها دلم می‌گیرد

با فاتحه‌ای یاد کنید از اموات
از درد نگفته‌ها دلم می‌گیرد...

رنگ چشمم گر تو باشی، ارغوانی می‌شود
حال و روزم بی تو، گویی ناگهانی می‌شود

چشم‌هایم خیره می‌مانند بر در، بی‌دلیل
انتظارت، دلنواز و نردبانی می‌شود

اشک‌ها بی‌مهری‌ات را از نگاهم می‌برند
لیک یادت در دلم، حکم خزانی می‌شود

عشق، دیواری‌ست از موجی پریشان و لطیف
هر که محکم ایستد،...

برکه بودم، سایه‌ای افتاد و خوابم را گرفت
بغض ابری آمد و آرام جانم را گرفت

چشم وا کردم، غباری در نگاهم ریشه زد
دردی از جایی گذر کرد و عنانم را گرفت

باد زخمی کهنه‌تر ساخت از گذرگاه خیال
موج برخاست و دلِ بی‌سرپناهم را گرفت

صبح آمد، پرده...