متن رنجش عاطفی

از تو خوشنود بودم و
خوشنود خواهم ماند
تا قیامت حلالت کرده‌ام!
آنقدر زخم و درد و بلا در تن و جان و روحم هست
تو هم افزودم بر آنها...

بعضیام دلداری دادنشون
مثل باد بزن زغاله
هدفشون خُنک کردنت نیست
میخوان آتیشت رو بیشتر کنن

میدونی بدتر از رفتن آدما چیه؟
اینکه باشه اما اونجوری که بود، نباشه …

چه کنم این دل صاحب مرده را
امانت بود به پیشت
رسم امانت داری همین بود
بچلانیش و مچاله پسش دهی
خدا کند دار مکافاتی باشد

کاش ما رو درک میکردن، نه تَرک!