در سایه ی خاک، خفته در خلوتِ مطلق زیباییِ خفته، تماشاییِ بی حد و حصر در آغوشِ خاک، سیراب از بوسه ی باران بهانه ای نهانی، برای شکفتنِ بی بدیل زیباییِ خفته، چون گلی نو رسته در سکوت شب بی خبر از هرج و مرجِ دنیا، در خوابی آرام و...
به تو که فکر میکنم حس میکنم سیندرلام که با یه پیرهن قشنگ و تاج سفید دست تو دستای مردونت دارم میرقصم یا شدم سفید برفی ای که تو کلبه ی کوچولو منتطر اومدنت نشستم به تو که فکر میکنم حس میکنم دلبری ام با یه دیو قوی که همیشه...
یه ساله رفتی و اسمت هنوز مونده تو این گوشی. می‌دونم قهوه‌تو مثل قدیما تلخ می‌نوشی می‌دونم شب‌ها توی تختت کتابِ شعر نمی‌خونی کنارِ پنجره شادی با یه سیگار پنهونی. هنوزم وقتی می‌خندی رو گونه‌ت چال می‌افته هنوزم چشم به راهِ یه سوارِه زیبای خفته...
