متن شور حسینی

دل گرفته ز دنیا، دل به شش‌گوشه بند است کجاست کعبه‌ی دل‌ها؟ حرم محراب زر است
هوای تربت پاکش چو نسیم بند است
نسیم کربلا معراج در ضریحش کمند است
چه هندسه‌ست که عالم، در آن خلاصه شود؟ شش‌گوشه است، ولی عرش، به زیر آن روند است
من و غم...

نه اهل صحبت جمع ام ولی زره دل‌بسته‌ام
به غمِ خاطرات خراب، رسته‌ام
در سینه‌ام زِ شوقِ حرم شعله می‌کشد
در آتشی که کربلا شد رهین راه
چشمم هنوز خیسِ نگاهِ عطش‌زده‌ست
لب‌تشنه‌ام چو طفلِ حرم، در دلِ سراب
در هر نسیم، بوی محرّم رسیده‌ست
دل می‌رود به سوی حرم،...

از میان نوحه و زنجیر و گریه بر حسین
کاش گوشم بشنود پیغام آن آزاده را