متن فاطمه عسگرپور

نیمه شب می بوسد
شیشه ی پنجره ی احساسم را
رویای تو...
***
-یادت مهتابی ست!

سال هائی درازست،
شعرهایم می بارند...
***
موهایم سپید شده اند.!

دل است دیگر؛
گاهی پروانه ام می کند وُ،
دور تو می گردم.

برگرد وُ،
بوی تن ات را
از کمد لباس هایم بردار!

آفتابِ پدر؛
وقتی به غروبی وحشی تن داد،
این آرزوهای من بود که-
در پیچ و خم زندگی گم شد.!

کلافه از آغاز وُ،
انتهای سفرم -
هیچ راهی به تو ختم نشد!
...
به نبودنت اما،
بسیار!

اگرچه کرم ِ کوچکی هستم
با پیله ی تنهایی به دورِ خود،
-اما؛
رویای پرواز
در خیالِ پروانگی ام،
جاری ست!

بر پرده ی چشمانم
اکران شو...
حالا،
وقت نمایشِ
حضور توست!

آی ی ی انارهای دلتنگ!
-بر شاخسار ناربن،
کمی صبر کنید،
[یلدا]،
-نزدیک است!

- تو،
شمارگان مردهای جهان را 
                    -می دانی؟!
من هم نمی دانم!
اما می دانم که؛ 
میان آن میلیون ها فرشته-
                   تو بهترینی!

در روحِ بیدارم--
«فرخی یزدی» ست 
آشوبگر، 
که
   --شاعرم می کند!
 

 

خوابم نمی برد
              -آه،
شب های بسیاری ست که-
-خوابم نمی برد!
                         ...
به آغوشم برگرد!
 
 
 

خوبِ من!
با بی تفاوتی هائی که
در تو می بینم؛
چگونه خواهی فهمید،
شرح دلتنگی هایم را؟!
 

همه ی شهر فهمیدند،
                     --دلتنگم!
تو چرا،
خودت را به \کوچه ی علی چپ\ زده ای؟!
 
 
 

پائیز سر رسیدو،
باد،
به گوشم می خواند،
سمفونی ی \ریمسکی کورساکف\* را
در شبانه های تنهائی!


*سمفونی ی معروفِ شهرزاد اثرِ\ریمسکی کورساکُف\

پاییز در راه ست وُ،
برگ های وجودم؛
در اضطراب افتادن!

تو دریا بودی و
من زورقی شکسته!
بازی گرفته مرا
امواج بی وفایی ها...

مبتلایت شده ام،
-ای \عشق\!
...
ای شیرین ترین،
\بیماری\ دوران ها!

نیستی وُ
نبودنِ تو،
ادامه ی خیالات شعر!

عشقت میان قلب وُ
جایت کنارم خالی،
دلتنگم وُ حالم،
حالِ آشفته حالی !

من،
بعدِ تو؟
-\زبانم لال\...

\تو\،
بعدِ \من\ چکار می کنی؟!

برگرد و
منِ از دست رفته را
برگردان...
 

مال و مکنت؟!
~♡~
تو را که نداشته باشم،
-فقیرترین زن جهانم!
 

بخت من باشی وُ
--یا نباشی!!!
...
وای ی از این شوربختی!