متن کمرنگ

با این‌که پاهایت
بوی ماندن می‌دهند
گاهی بی‌هیچ‌ بدرقه‌ای
باید رفت
وقتی سکوت
جای قدم‌هایت
نفس می‌کشد
و سلام‌ها
در حرمت لحظه‌ها
کمرنگ می‌شوند

به او گفته بودم
تا می تواند
تاریکی ها را پاک کند
از درونِ جیب های خالی ام
شروع به گشتن کرد
و گشت
و گشت
و گشت
تا جایی که دیدم
ماشین لباسشویی
ناپدید شد
«آرمان پرناک»

هر روز باور داشتنت
کمرنگ تر می شود
دیگر هیچ واژه ای در ذهنم
برای نوشتن از تو
متولد نمی شود
قلمم می گرید
برای شعرهایی که
هرگز سروده نخواهند شد
بیا باور کنیم
که عشق بین ما
حرفی برای گفتن نداشت


مجید رفیع زاد

اتفاق جوهر است و زمان آن را کم رنگ؛
اما پاک، نمی کند!

- کتایون آتاکیشی زاده

|□هستی اما .......کمرنگ
|◇حرف میزنی اما ......تلخ
|♡محبت میکنی اما ....سرد
|^چه اجباریست در دوست داشتن من ؟!

حضورت را برای آدم ها کمرنگ کن...
کمرنگی حضورت،
پررنگی توجه و محبت می آورد...
وای از آن روزی که حضورت پررنگ شود...
چشم آدم ها را خسته می کنی
و پلک هایشان را سنگین!
آنوقت به خواب عمیقی می روند
که دیگر نه تورا می بینند
و نه میخواهند...

ما نمی تونیم چیزی رو فراموش کنیم
فقط انقدر درد میکشیم و عادت میکنیم
تا بالاخره همه چی واسمون
عادی و کمرنگ میشه...

فاصله ها هرگز دوست داشتن را کمرنگ نمیکنند...
بلکه دلتنگی را بیشترمی‌کنند!