متن ایران من

در سینه‌ی خاک
نامی‌ست،
که با موج و مه
تنیده‌ست به جانِ دریا
خلیجِ فارس.

نه باد،
نه تندبادِ دروغ
نمی‌تواند
این نامِ روشن را
از صخره‌ها
بزداید.

خلیج،
زخم‌خورده،
اما استوار
در دلِ نقشه‌ها
و در لبخندِ مادرانِ جنوب
جاودانه مانده‌ست.

هر چار فصل، ایران من هم چون بهاران است
اما یقینا شهر گل در چل حصاران است

ای مادرم ایران‌ زمین
آغاز تو، پایان تویی
بر دشت من، باران تویی
در چشم من، تابان تویی
ایران من ایران من
آن مهر جاویدان تویی
ای در رگانم خون وطن
ای پرچمت ما را کفن
دور از تو بادا اهرمن
ایران من ایران من