متن بخت بد

چشمم به راهِ تو، دلم پُر اضطراب است
این لحظه های دوریت حالم خراب است
ای کاش برگردی بیایی جان بگیرم
بی تو جهانم تا ابد در التهاب است
ساعت به ساعت میشمارم روزها را
بختم ولی انگار که همواره خواب است

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

شب است و سلامی به غم،غصه و درد
به  این  روزگار  و به  درد و دلِ   مرد

به   بخت  بدم ، حال  داغون  و خسته
که  بی تو  دلم  یخ زده، مُرده  و  سرد

سجاد یعقوب پور

حکم ما دل بود اما، صد امان از بخت بد

دست ما بی حکم گردید، حریفم هی می برید...!
ارس آرامی

مهر پائیز دو چندان شده است
قلب من سردتر از فصل زمستان شده است
برگ رقصان شده از شاخه جدا
شده نومید از این خلق خدا
سفره ها به که چه رنگین شده است
چهره ها لیک چه غمگین شده است
همه از بخت بد خود نالند
چشم ها باز...

هرچندکه اندام تو برف سبلان است
از گرمی اهوازِ لبت بوسه پزان است

یک شهر در این عرضه تقاضای تو دارد
تقصیر لبت نیست اگر بوسه گران است

بازار طلا نیست اگر موی طلاییت
با هر وزش باد چرا در نوسان است؟

سر ریز شدم از یقه پیرهن از بس...

گاهی هم
نفر سومی از راه میرسد
که از بختِ بد
مُهره ی مار دارد
می آید و میبرد
هرآنچه را که تو عاشقانه
پای دوست داشتنش
ایستاده بودی
.

من چه چیزی را بهانه کنم؟ که به تو برگردم
که به تو پیامی بِفِرستم
از بخت ِ بد نه کتابی پیش ِ تو جا گذاشته ام
نه عطری؛ نه شالگردنی
برای یک تبریکِ ساده هم هیچ مناسبتی با تو همخوانی ندارد
نه پزشک شده ای ؛ نه مهندس و...