متن تک بیت

دی شیخ با چراغ همی‌گشت گرد شهر

کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست

شمع کج آخر بسوزد پرده فانوس را

قوم بی غیرت چه داند ارزش ناموس را

ارس آرامی

خوشا شعری که در وصف نگارین یار خود امشب سرودم

نوشتم با طلا بر قلب خود حک کرده چون جانم ستودم

ارس آرامی

کسی که حُسن و خط دوست را در نَظَر دارد

مُحقق است که او حاصل بَصَر دارد .....

چون صبح دمید و دامن شب شد چاک

برخیز و صبوح کن چرائی غمناک

قدر گوهرهای باارزش نمی دانست کور

ساز من در گوش سنگین یا کران افتاده است


مهدی فصیحی رامندی

کارم از دست شد و دل ز غمت زار افتاد

فکر دل کن،که مرا دست و دل از کار افتاد


هلالی جغتایی

دعا کن این شب فُرقَت ،به پایانش شود نزدیک
دعای ما گنهکاران، که دیگر، بر نمی گیرد
حجت اله حبیبی

صحبت شال من وباد شنیدن دارد

موی در باد پر از گردنه ی حیران است

در میان آب و آتش هم چنان سرگرم توست
این دل زار نزار اشک بارانم چو شمع

اشک باران

ترسم به نام بوسه غارت کنم لبت را
با عذر بیقراری این بهترین بهانه ست

بی گناهی گر به زندان مُرد با حال تباه
ظالم مظلوم کش هم تا ابد جاوید نیست

درین گیتی سراسر گر بگردی
خردمندی نیابی شادمانه

سر نخی از مویت افتاده به دست یک پلیس

حال می فهمد چرا این قتل ها زنجیره ایست...

از حالت پاییزی چشمان تو پیداست
تقویم من امسال پر از روز مباداست

بگو به رکعت چندم رسیده است نماز؟
که با خیال تو مشغولم و حواسم نیست

هم از سکوت گریزان ، هم از صدا بیزار
چنین چرا دلتنگم ؟! چنین چرا بیزار


{شهر ۲ - فاضل نظری}

مگر جانی که هرگه آمدی ناگه برون رفتی

مگر عمری که هرگه میروی دیگر نمی آیی

یک نَفر پیشِ فَلَکْ ریش گِرو بگذارد
بلکه دست اَز سرِ آزردنِ ما بَردارد... :)

شده آیا به کلنجار نشینی
که چه شد؟
من به این دردِ پُر اِبهام،
دچارم هر شب!

ای روزگار دل شکن هر دَم مرا سنگی مزن
من سنگ ها در لقمه نان، دندان به دندان دیده ام

هست آن نیست که هر لحظه کنارت باشد
هست آن است که پیوسته بیادت باشد

اثر ظلم محال است به ظالم نرسد

ناله پیش از هدف از پشت کمان می خیزد

در هوس عشق توام که تو را یافته ام
کوهی از عشق تورا ساخته ام