هر چیزی باید سر جای خودش اتفاق بیفتد، قبول داری؟ مثلاً تگرگ، باید اردیبهشت را به دلواپسی بکشاند، گیلاس، جایش، چلّه مرداد است... برگها باید وسط مهر، با رویی زرد و نارنجی، بریزند روی سنگفرش خیابان، شب یلدا، پرده را که میزنی کنار، باید برف را ببینی که بی صدا...
بهار در می کوبد ! صدای خوشبختی و مژده ی شادی را از آنسوی سال می شنوم ! بدبینی را این طرف سال رها می کنم و چشمان نگرانم را با آب امیدواری می شویم ! بهار پشت در است و انتظار می کشد ! با روی باز و لبخندی...
زندگی می گذرد و ما می گذاریم تمام کارهایمان را به بهانه فردا... 👇 فردا انجام خواهم داد.. ❤️ فردا به دیدنش می روم... فردا کتاب مورد علاقه ام را خواهم خواند... فردا مهریان تر میشوم...💪 فردا پهش میگویم که چقدر او را دوستش دارم...🐥 زمان می گذرد و برای...
ایݩ روز ها...، حٺی آهنگ ها هم دلٺنگ شدھ اند! دلٺنگِ هم خوانۍ هاۍ دو نفرھ ای ڪه، حال ٺبدیل به یڪ صدایِ پُر بغضِ تڪ نفرھ شده!=) نویسنده : نگار عارف
عشق تعریف خاصی ندارد ... عاشق که بشوی فارغ از همه ی جهان فقط او برای تو مهم می شود... عاشق که بشوی دنیا برایت می شود تنها یک نفر ... عاشق که بشوی تکراری ترین کارهای عشقت هم برایت خسته کننده نمی شود... عاشق که بشوی اگر ثانیه به...
این جمعه هم گذشت و تمام شد. رفت و بار دلتنگی هایش را بست تا جمعه ی بعدی شاید با غروبی دلگیر تر بازگردد.. این رسم دلگیری جمعه برای دیرینه هاست! امید به شنبه هایت را قربانیِ بغض هیچ جمعه ای نکن!
حماقت همیشه تاوانش پشیمانی است.. زمانی که تا فرق سرت در باتلاق حماقتت غرق شده ای... پشیمان میشوی و هرچه دست و پا میزنی،بیشتر غرق میشوی! تا به حال کسی را دیده ای که برای حماقتش پشیمان نشود؟! یا تا به حال کسی را دیده ای که پشیمانی برایش پر...
شیرینی عجیبی دارد کنارِ خانواده باشی مادر و مادر بزرگ ، پدر و پدر بزرگ نوه ها ، نتیجه ها ، نبیره ها حس دلگرمی عجیبی از دل این هسته بیرون می آید حس دوست داشتن های مخملی حس مزه های شیرینِ شکلات عید حس گرمی دستهایی که زیر سایه...
از فالگیر شهر خبرت را بگیرم یا از همان کافه ای که می رفتیم نمی دانم ، از شال گردن مورد علاقه ات و از ماه تولدت حتی از ماه شب فکرکنم ابرها بدانند شاید هم،از بستنی نسکافه ای که دوست داشتی سراغت را از کجا بگیرم؟! من بی تو...
فکر می کنم کنار تو بودن ی حسی رو تو قلبم بوجود آورده. حسم مثل ی نوزاد تازه به دنیا اومده است. ی نوزاد که فکر می کردم نابینا ست چون تو تاریکی محض قلبم متولد شده و ناشنوا ست چون هیچ چیز نشنیده و فقط تو رو حس می...
طبیعت زندگی ما آدما مثلِ قطب های آهن ربا میمونه زمانی که فاصله میگیری، اهمیت بیشتری واست قائل میشن اما وقتی بیش از اندازه بهشون نزدیک میشی به مرور زمان ازت دل زده میشن! به آدمای این مُدلی اصرارنکنید چرا که هرچقدرهم تلاش کنی نمیتونی ذات آدمارو تغییر بدی. بهنوش...
دلتنگی گاهی اشک میشود و از چشمت می چکد ولی کسی نمیفهمد گاهی بغض میشود ودر گلویت میماند و کسی نمی فهمد گاهی درد میشود و قلبت را ب سخره میگیرد و کسی نمی فهمد گاهی لرز میشود و ب هق هق می اندازدت وکسی نمی فهمد چه سخت است...
فقط در شرایط بحرانی زندگی ات متوجه می شوی چه کسی کنار توست و چه کسی مقابل توست کسی که کنار تو می ماند حتی اگر از خون تو نباشد، همخون توست...
چهل سالت شده: یه روز وقتی پشت چراغ قرمز داری به یک دختر گل فروش لبخند میزنی و پسربچه ها رو از شستن شیشه ماشینت منع می کنی یه عطر آشنا... یه نگاه از دور... یه لبخند شبیه به...! یکهو با رایحه همون عطر مثل کپسول زمان پرتاب میشی به...
شبایی که دلم میگیره به بلندی پناه میبرم و پشت پرده ی اشک به نقطه های روشن شهر خیره میشم، گاهی از دیدنشون ذوق میکنم و گاهی بغض! ذوق میکنم چون میبنم که هنوزم زندگی هست؛ اما وقتی نور خونه هارو مقایسه میکنم از عدالت روزگار بغضم میگیره! باخودم میگم...
صدای خنده ی بهار می اید همان دخترک عاشق از سرزمین باران و شکوفه، که پاورچین ، پاورچین همراه بادی که به لب ها اجازه ی بوسیدن می دهد ..می اید با قدم هایی که از ان سوی پرچین خاطرات شیرین را به بغل دستی اش تعارف کند. اینجا بهار...
چقدر خوبه یه وقتایی به خودمون استراحت مطلق بدیم به هیچ چیزی فکر نکنیم نه به کسی که ازش متنفریم و نه کسی که عاشقش هستیم نه به آسمان فکر کنیم و نه دلهره مرداب پیر نه اضطراب کویر را داشته باشیم ن شوق باران مثل یک کمای مطلق ساعتها...
آدما برای موندگار شدن ،برای هم راز شدن ،پناه شدن ،اول باید رفیق بودن رو خوب بلد باشن !وقتی بلد باشن ،ساکت ترین آدما رو ساعت ها به حرف می کشن و چیزهایی می شنون که هرکسی رو لایق شنیدنش نمی دونستیم...
قدَم که میزَنم.... نفَس که می کِشم... یاد میگیرم که ، بودن را بَلَد شوَم.... که ، نَبودَن را بَلَد نَشوَم...! این روزها ، نَبودَن را ، همه بَلَدند.... بگذار ، من بودن را بَلَد باشم...! ستاره ح
هنوز هم که هنوز هست...، رویایِ تو ، به دنبالِ من است...! اما نمیدانم چگونه است که دیگر ، شبانه هایم در تو تعریف نمی شوند! شاید احساسِ یکنواختی تمامِ تعریف های تنهایی ام را دربرگرفته! و... چقدر سخت است که منِ وجودت دیگر نخواهد که... کسی او را دوست...
مهربانم... دلَت نخواهد...اما ، همان جایِ همیشگی مان نشسته ام و بی دلیل به تو فکر میکنم... همان جای همیشگیِ...و من... و خیالِ تو...! میدانم ، به من نمی آید...اما تو ، آنقدر برایم تاثیر پذیر هستی که حتی نشناختنت را هم برای خودم زیبا تعبیر میکنم! خدا را چه...
حالا دیگر... نه تو میتوانی...، وَ نه من می توانم...! کاش کسی ، این میان باشد که مردِ عمل باشد...! که بلَد باشد نبودنت را... که از حفظ شود نخواستَنَت را... باور کن... که هنوز هم نمیدانم ، با این همه آبِ از سَر گذشته ، چه کنم...! ستاره ح
بعضی چیز ها تاوان دارد... بیچاره خیالت ...! این روزها دارد تاوانِ تمامِ بوسه هایِ نکرده اَت را به من پس می دهد...!!! ستاره ح
آدم هایِ زندگیِمان به کِنار...، اما گاهی وقت ها که خوب فکر می کنم...، بیشتر و بیشتر به این نتیجه می رسم که بیشترِ لحظه هایی که در این دنیا نفس می کِشیم سهمِ ما فقط نگاه کردن به چیزهاییست که دوستِشان داریم چه برسد به آنهایی که... آرزویِشان را...
