متن رضاحدادیان

دائم پراست از چمدان، ایستگاهِ باد
انگار خانه کرده سفر، در نگاهِ باد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۲/۱۵

..وقتی که پرده پرده دلم را نواختم
از ناله ی سه تار خودم گریه ام گرفت

یک تکّه آفتاب برایم بیاورید!
از آسمان تار خودم گریه ام گرفت
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

کبریت زدی تا به شبِ فاصله ها
تکلیفِ خطوط تیره ام روشن شد.
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

پُر شد  تقویمِ باغ،از ردّ بهار
پاییز، به قدرِ یک سَرِسوزن شد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

شعری که در رگانِ من می جوشید
دریا دریا شرابِ مرد اَفکن شد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

شاخه شاخه برای عریانیِ باد
آغوشِ درختِ اَبر، پیراهن شد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

صد زخمِ نگفته در دلم بود ،ولی
با  دیدنِ تو ، زبانِ من الکن شد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

از بس که شانه کرده دلم گیسوی تورا
من باز کردن گره ها را بلد شدم.
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

بی شک هزار آینه در من شکسته شد
تا تکّه تکّه منظره ها را بلد شدم
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

پُرشد اگر چه شعرِ من از لکنتِ خزان
امّا بهارِ حنجره هارا بلد شدم
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

افتاد سنگِ چشم تو در ذهنِ برکه ام
تا حلقه حلقه ، دایره ها را بلد شدم
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

از من عبور کرد خیابان، غزل غزل
تا التهابِ پنجره ها را بلد شدم
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

با تو مرور خاطره ها را بلد شدم
راه شکست دلهره هارا بلد شدم
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۷

من این سو تنها تو در آن سو تنها
ای کاش که محو می شد این فاصله ها!

با هر تپش انگار دلم می گوید:
لیلا ، لیلا ، لیلا ، لیلا ، لیلا...

رضاحدادیان
سرقرارباران
رباعی

اگر چه باغِ تو غرقِ اَنار خواهد شد
ولی به خونِ جگر اتفاق می افتد.
رضاحدادیان

به محض تَر شدن چشم اَبر، بی تردید
به گوش خاک، خبر اتّفاق می افتد
رضاحدادیان

تویی که لبریز از شب شده ست  تقویمت
صبور باش! سحر اتّفاق می افتد
رضاحدادیان

درخت باش و بمان روی ریشه های خودت!
قبول کن که ثمر اتّفاق می افتد!
رضاحدادیان

دوباره دریا دریا شکفتنِ آتش
به زیرِ خاکستر، اتّفاق می افتد

عبور، اخرِ سر اتّفاق می افتد
به هر بهانه ، سفر اتّفاق می افتد
رضاحدادیان

تنها اَنار شاخه ی  افسوس بودم
خون جگر خوردم ،ولی لب وا نکردم.
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

لب تشنه ماندم،قطره ای هرگز گدایی
از اَبرهای نانجیب امّا نکردم
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

در من هزاران جنگل خورشید روئید
زیر درخت سایه ها ماءوا نکردم
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

وقتی که دیدم محرمی دور وبرم نیست
با هیچ کس جز آینه نجوا نکردم
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰