لیلی ترین لیلای این شهرم مجنونترین مرد جهانم باش گفتی که من ماه تو هستم نه؟! پس بیش از اینها آسمانم باش...
من این سو تنها تو در آن سو تنها ای کاش که محو می شد این فاصله ها! با هر تپش انگار دلم می گوید: لیلا ، لیلا ، لیلا ، لیلا ، لیلا... رضاحدادیان سرقرارباران رباعی
در سفر عشق نباشد پایان هم سفر عشق ندارد سامان گفتم ای عشق بیا همسفرم بی تو عمریست که من در سفرم زیر باران دل شد پریشان کرده پیرم غمها از هجران منم لیلا تر از لیلای مجنون مرا پیدا کن از دریای پر خون من آن موجم که ساحل...
شیرین که شد لیلا مجنون نمی فهمد فرهاد به لیلا .......... شیرین نمی خندد
مجنون کجا لیلا کجا ، عشق بی پایان کجا دل کجا دلبر کجا عشق میشود آسان کجا با همه حس ها تو واسم عشق را معنا بکن دلبر شیرین کجاست فرهاد کوهستان کجا
نشو راضی که باز افتم، من از آغوشِ پُرمهرت؛ بیا بگشا به روی دل، دوباره، دست های باز! در آغوشت، مرا بِفشار با، احساسِ نابِ خویش؛ بکن، مجنون تر این، لیلای شیدا گشته و، دلباز! زهرا حکیمی بافقی، غزل ۱۶۴، کتاب نوای احساس.
نازنین مه اختر و گُل پیکر من لیلای منی یارا، قلبِ لَشکر من مهری تو دیده دل پر شررم را جانان منی، امیرُ و سَرلشکر من راوی تویی عارف دل بی خبرم را هم شُورِ منی رای و نظرُ فکر من آهوی چابک گریزا صحرای دلم را شیرین عسلی ناز...
ای دلربا دلکش مرا، سودای من غم غربت مهجوریم لیلای من کی کجایی؟ افتاده ام غمخوار من بی خبر از حال زار من، لیلای من شهد ناب، نوشین گل شیدای من نوشدارو مرحم دردم، لیلای من گل به چهره، نازنین رعنای من گل ستانم از برایت لیلای من دشت را...
«مرا دریاب» مرا دریاب و از عشق خودت سرشار کن لطفاً و گاهی عشق خود را مثل من اقرار کن لطفاً تنم بیمار شد از دوری ات هر لحظه میسوزد دلت را خانه ی امنِ تن تبدار کن لطفاً تمام خوابهای من پر از کابوس و تنهایی ست مرا از...
لیلا [به روزهای تنهایی ی لیلا!] تو ،،، آب و هوا و ابرِ باران در من وَ روشنی ی خانه و کاشانه! ای خوب به من کمی بیندیش که سخت دوستت می دارم! تو،،، قوس و قُزح در آسمانهای منی یک لحظه نفس بکش مرا! بر چهره ی من طراوتی...
با این همه جدایی دنیا ادامه دارد سخت است و تلخ و مبهم اما ادامه دارد… مجنون اگر چه چندیست دست از جنون کشیده لطفاً به او بگویید لیلا ادامه دارد ...!
بی فاصله می خواهمت آنقدر که با هم یکی شویم ...! مقربی
ای همقطارِ آخرین رویا کجایی؟ ای بی تو من مجنون بی لیلا کجایی؟
بیا ماه من و یلدای من باش شب بارانی دی ماه من باش بیا زیباترین مجنون این شب یه عمری با من و لیلای من باش . شب یلدامبارک
بیا ماه منو یلدای من باش / شب بارانیه دی ماه من باش بیا زیباترین مجنون این شب / یه عمری با منو لیلای من باش . . . یلداتون پیش پیش مبارک
گفتی از پاییز باید سفر کرد... گر چه گل تاب طوفان ندارد آنکه لیلا شد در چشم مجنون... همنشینی جز باران ندارد
لیلا که شدی حرف مرا میفهمی مجنون تمام قصه ها نامردند
عجب گلی روزگار ز دست لیلا گرفت که تا قیامت گلاب ز چشم لیلا گرفت گل اش مشبک شده از دم تیغ و سَنان گل اش به خون غوطه ور، شدست چون ارغوان گل اش به دشت بلا شدست در خون تپان قرار و صبر و شکیب ز جمله دلها...
ای یاس پرپر من علی اکبر من شِبه پیمبر من علی اکبر من از داغت ای علی جان گریان دو چشمِ لیلا از لطفِ تیغ و نیزه گشتی تو اربا اربا
