متن سپکو

بی خیال می شوی
تمام دلتنگیهایت
شعر میشود
در قالب خیالم

عاشقانه هایم را
برای تو
بی آنکه باشی
سربسته می گویم
ای بودنت
قافیه ساز
زندگی عاشقانه من

بهانه می خواهد
دیدار تو
پنجره عشق را
باز کن
که تشنه ی بارانم
ای زیباترین بهانه بودن من

هر سحر
اوج می گیرم
با طلوع دوباره تو
ای فاتح صبح سحرگاهان من

پشیمان نیستم
اگر در پای دلم
قربانی احساس خودم باشم
چرا که
دیوانه تو
پشیمانی نمی داند

گیسو که می افشانی
بر شانه های باد
از تو می نویسم
و حدیث زیباتری می شوند
گیسوانت

دل می بندم
به سردی سکوت
به برگهای زرد پاییزی
بی خیال
نیمکتهای خالی
که تنها دلبسته تو هستم

دوست داشتنت
هر چه می گذرد
بیشتر
خلع سلاحم می کند
بی سبب
تو را دوست دارم

پای دل
که به میان می آید
شکوفه می زند
دامن احساسم
و غزل غزل
شعر می ریزم
به پای عشق

می گیرد دلم
برای آرزوهای نشکفته ام
در ثانیه های یخ زده زمان
و چه بی صدا
در تنهایی دلم می میرند

سخت می گذرد
ساعتها بی تو
می نویسم دلتنگی ها را
با قلم اشک
بر روی صخره سخت زمانه

یاد تو
نوازش می کند
وجود بی جانم را
با گونه های خیسی
که یاد تو را کرده است

باد صبا
سپکو

به پرنده ِ چشمانت بگو
به پرواز در آید
ودر کنج دل ِعاشق من
لانه ای امن بسازد .

به دنبال سایه ی درختی
در کویر بودم
سکوت حضورت داد دلم را
دو چندان کرد
در سایه درخت تنها
.

بعدِ تو

نیازی به گور نیست

خاک بر سرِ آروزهایم کرده ای

قهوه اگر تلخ است
چه انتظار بیهوده ای ست
شیرین کامی فال را

خاطراتِ نگاهِ شیرین
یادگارِ چشمانِ عسلی

هزار شانه دارد
فرشی که
موهایش کوتاه است

چین و چروکِ چهره ام
امضای دستِ روزگار