متن امن

برای زبان های غریب
برای اشعار بی وطن
برای واژه ی صلح
امن ترین جای دنیا
دهانِ تفنگ هاست
«آرمان پرناک»

«عمیق» ترسناک است.
انسان های عمیق دوستان کمتری دارند
نوشته های عمیق، مخاطبانی اندک
عشق حتی، وقتی که عمیق میشود…
درست مثل استخرهای عمومی که همواره
در بخش های عمیقش آدم های کمتری میبینی…
«سطح» اما امن است.

یک روز می آیی که من دیگر دچارت نیستم
از صبر لبریزم ولی چشم انتظارت نیستم

یک روز می آیی که من نه عقل دارم نه جنون
نه شک به چیزی نه یقین ، مست و خمارت نیستم

شب زنده داری می کنی تا صبح زاری می کنی
تو بیقراری...

به پرنده ِ چشمانت بگو
به پرواز در آید
ودر کنج دل ِعاشق من
لانه ای امن بسازد .

همه ی زنان دنبال یک پناهگاهند، آغوش مردی که دوستش دارند یا خانه ی مردی که دوستش ندارند و پیراهن دلتنگی شان را آویزان، زیر آفتابی که پیراهن تو را هم خشک می کند. آغوش هر زن زیبایی، امن ترین جای دنیاست برای مردانی که تازه از جنگ برگشته اند...

مرا
مرا
مرا
به امن ترین نقطه ی زندگی
به آرامش دوباره ی کودکی
به زیر چادر مهربان
مادرم برگردانید...

اینکه بدانی کسی جایی به فکر توست و در گوشه ی گرم و امنی از قلبش جایی برای تو نگه داشته ؛ به لحافی نرم می مانَد که دور خودت بپیچی و از سرما در امان بمانی ...

و چقدر
جای امنی ست
آغوش کسی که
بی واهمه
دوستت دارد .....

من اگر روزی دیوانه گشتم
پیِ عاقل پیشه ای از جنس تو می گشتم
که فرداها در جوار تو امن باشد
که نوش دارویم لمس دستانِ تو باشد

همین که کنارم باشی
امن میشود دنیا..
کنارت زمان طلا میشود!!
نبض دنیا خوب میزند
کنارت دنیا محتاجِ جمله یِ دوستت
دارم میشود
لب به بوسه وادار
و آغوش به تب دچار میشود
کنارت حال ِمن دیوانه خوب میشود
کنارت
جهانم جور ِدیگریست
قانونش را چشمانت مینویسد
و من کنار...

شهر در امن و امان است ؟ نگو می دانم
پس چرا در خفقان است ؟ نگو می دانم

مست از حادثه ی عشق زمین در تب و تاب
کو...؟کجا عشق جوان است؟ نگو می دانم

شده ویرانه و استادِ مَثَل حیران است.....
این چه بَلوا به جهان است ؟...

خوب که فکر کنی می بینی ما آدما حق داریم مرده پرست باشیم. که بذاریم یه آدم یا یه رابطه بمیره، بعد بگیم چقدر برامون عزیز بود. که بذاریم از دستمون بره بعد یادمون بیفته چقدر دوستش داشتیم.
آخه مرده ها آروم و بی صدا زیر خاک خوابیدن و هیچ...

باید برای داشتنت میدویدم،
زمین میخوردم،
بلند میشدم و ادامه میدادم...
باید برای داشتنت قید زمین و زمان را میزدم.
اما خواستم برایت بنویسم.
برای داشتنت قیدِ خنده هایم را زدم.
یک دختر وقتی چشمهایش نمیخندد
یعنی روزگارش خوب نیست.
یعنی دنیایش سیاه است و حال و هوایش ابری!
خواستم...

همیشه فکر می کردم آدم به یک سنی که برسد روی نقطه امنی می ایستد و با خیال راحت پشت سر تمام دغدغه هایش آب می ریزد... فکر میکردم بعد از یک عمر دویدن، آدم تکیه می دهد به دیوار محکمی و گوش می سپارد به موزیک دلخواهش و توی...

آشتی بودنِ آدمها را از ارتباط دستانشان با جهان میتوان دید.
دستانِ آدمهای آشتی، کاری جز در آغوش کشیدن و نوازش کردن انجام نمیدهند.
نه با دستانشان خط و نشان میکشند، نه تنبیه میکنند، نه سرد ارتباط برقرار میکنند و نه اجتناب میکنند.
دستانِ آدمهای امن، پناهگاهند.
دستانِ امنی برای...

امپراطور
مردی نیست
که در جنگهای بسیاری
تن به تن
جنگیده است....! امپراطور
مردیست
که توانسته
قلمرو عاشقانه های زنی را
امن و
آرام و
آسوده کند....

آغوشت
امن ترین پناهگاه من است
بازوانت را
به تن هیچ غریبه ای نسپار

دلم می خواست
در مربع کوچکی از گذشته حبس می شدم !
جایی میان آغوش مادر
گوشه ی امنی مانند بازوان محکم پدر !
خانه ی عشقی که هیچ طوفانی تکانش نمی داد
و سرسختانه فقط در حال نواختن
آهنگ خوشبختی بود !

بعضی شبها
آدم دلش یک شانه ی امن می خواهد
در امتداد سکوت!
فقط به احساس پاکش لم بدهد و تا صبح
ییخیال دنیای نگرانی ها
دوست داشتنش را
حواله ی همان آدم رویاهایش کند!

.
در عمیق ترین جای سینه ام

تو را نفس می کشم

هزار باد بِوَزد

جای جوانه ات امن ست ️

با فاصله ای اَمن که آسیب نبینی
بنشین و فقط شاهد ویرانی من باش

چه خوش خیال است ......



فاصله را می گویم........



به خیالش تو را از من جدا کرده........



نمی داند تو جایت امن است ......



اینجا ......میان قلبم!

پدر جان عزیزم
شانه هایت، ستون محکمی است پناهگاه من خانه را
دست در دستانم که می گذاری
خون گرم آرامش،در کوچه ی رگ هایم می دود
ای مهربان ترین تولدت مبارک

چه خوش خیال است
فاصله را می گویم
به خیالش تو را از من دور کرده
نمی داند جای تو امن است
اینجا در میان دل من
و‌لنتاینت مبارک عشقم...