در روز جهانی ناشنوایان، هلن کلر را گرامی داریم، که قدرت و استقامت او را به ستاره ای تبدیل کرد، نمونه ای از اینکه چگونه می توان بر ناملایمات غلبه کرد، و زیبایی را در زندگی حتی در تفاوت آن بیابید. اگرچه ناشنوا و نابینا بود، اما یاد گرفت که...
آفتاب بهانه ی انتظار شب هاست و بوی گل ها دلیل خنکی بادها در وجود طبیعت، آن خوشی و خوبی میلاد یک شب آرام و آرزوها قسم به آغوش گرم خورشید که بستری است برای آرامش جانها غزل قدیمی
دره سرسبز در آغوش خورشید از تاریکی شب های سرد برخاست گیاهان و درختان پر شادی در غم دل ها آرامش به دوش آورد ای دره سرسبز گل و بلبل همیشه با تو دوستی برقرار است غزل قدیمی
در خلوت دره ای سرسبز ایستادم، به شکوهمندی کوه های بلند و دریاهای پرخروشم طبیعت مرا در آغوش گرفته و تابستان برایم رویاپردازی کرده است. در این دره، دختری رویاپرداز در تنهایی خود می خندد، و من شادم ، همانند خنده ی آن دختر در خانه ی خود درون دره...
در دره سرسبز آوای نی زار دختری نشسته در آغوش طبیعت با چشمانی چون دریای خمیده و لبانی چون گلهای افشان وقدی چون سروهای آسمانی و دلی خونین از حب خالص دختری که روحش بر قالیچه باد نشسته در دره سرسبز آوای نی زار غزل قدیمی
اول مهر، عطر شیرین و دلنشین مدرسه یادآور سال های پاک کودکی آن عطر خاص از صف های پیراهن سفید یادآور خاطرات شاد و دلپذیر صدای خنده و شادی در راهروها سروده می شد. قدم های کوچک، هدایت می شد به سوی آموزش درس زندگی و نقاشی های رنگین آینده...
در غروب طلایی، تابستان خداحافظی می کند پاییز با پولک های براق زرد و نارنجی طبیعت را می پوشاند بوسه گرم خورشید، گونه پاییز را سرخ می کند همانطور که رنگ های کهربایی و زرشکی جایگزین سبز می شوند. رقص برگ ها در نسیم، باله ای پر جنب و جوش...
نوری در تاریکی می درخشد. دروازه های بهشت باز می شود، پرنده ای که از تاریکی به سوی نور پرواز می کند، گلی که در برابر نور خورشید می درخشد. هر پرتو نشانه عشق، هر پرتو، شروعی آسمانی، زیرا در پرتو لطف خدا، مانند دریاچه ای که در برابر باد...
روز پاییز مبارک باد باد خنک بر دل ما می گذرد برگ های زرد درختان ، رقصان بر زمین می افتند آسمان آبی رنگِ پرنیان، چون دریا درخشان است همگان به شادی و به لبخند می خندند روز پاییزی که خوشبختی به زندگی می چشاند ✍️ غزل قدیمی
ازین باغِ سبز، گُلی میرسان در آرامش کوه آسمان نگاه کن، چه می گوید طبیعت سرسبز و زیبا، بی نهایت جان بخواه ازین هر دو، زندگی بس ارزشمند در روزگارِ کوتاهِمان، هستیم با بلند قامت. غزل قدیمی
