ز راه رفته نرفته پشیمانم به جرم نکرده چرا مجازاتم هنوز؟! فیروزه سمیعی
وقتی امید از بین برود " زمان " فقط یک مجازات است
من همواره دریافته ام که بخشش بیشتر از مجازات سختگیرانه نتیجه می دهد.
در جهنم هیچ مجازات دیگری وجود ندارد به جز اینکه دوباره و دوباره شروع کنی و اقداماتی که در طول زندگیت ناتمام گذاشتی را تمام کنی.
این خود شمایید که اجازه یِ خیانت میدهید.... شمایید که به اسمِ علاقه هزاران بار از گناه و خطا و اشتباهش میگذرید که بارها و بارها فرصتِ جبران میدهید وقتی میدانید جز تکرارِ هزار باره یِ گناهش چیزی عایدِ رابطه اتان نمیشود.... نه نه اشتباه نکنید نمیگویم آدم ها را...
تو می روی من مجازات می شوم چه عدالتِ وحشتناکی.
آنچه حوا طلبیده است زِ آدم،عشق است وَرنه یک خوشه یِ گندم که مجازات نداشت
متهمم؛ به دوست داشتنت به این جرم افتخار می کنم و به فراموش نکردنت...... آرزویم این است که مجازاتم حبسِ ابد در گردشِ خونِ تو باشد...
آن کسی که وجدان دارد اگر به اشتباه خود پی برد، رنج می‌کشد. این خود بیش از اعمال شاقه برایش مجازات است ...
دانی که چرا دار مکافات شدیم؟ ناکرده گنه، چنین مجازات شدیم؟ کُشتیم خرد، دار زدیم دانش را دربند و اسیر صد خرافات شدیم!
