متن رنج عشقی

سوختنم رادیدے و خندیدے...
خندہ ات رادیدم؛ سوختم...
خندہ هایم را خواهے دید...)
دیدار ما...
بہ وقت سوختنت...)
S...♡

سوختیم از اضطراب عشقی که بهر ما تسکین نداشت
خاطرمان ملول گشت و جانمان گرفت و لب نگشودیم

لبریز ز دلتنگی است.
این حال پریشانم.

تو از بهانه یِ غربت
من از ترانه یِ محنت
اگر که جذر بگیریم؛
پیامدش شود عزلت.

بغضِ دَم کرده یِ اَبرَم
ناشَکیب از تَبِ صَبرَم
شده تقدیرِ من این که؛
بشوم همدمِ جَبرَم

تنهایی سزاوار کسی که عاشق هست، نیست.

چشمم،
دچارِ تارِ عنکبوتِ غم است
آفتابِ جاری!
کاری بکن!
رگی از قلبم
که رسالتش
خونرسانی به عشق بود
خیلی گرفته است!

من در خویش مرده ام
وتو
بار ها و بارها جنازه ام را تکه تکه کردی

لعنت به نگاهی که لرزاند دل ما را.

قسمت این بود،
نشود قسمت ما، ما بشویم.

تو
را دوست داشتم
مثل اینکه تو آخرین عزیز من
بر روی زمینی ..!
امّا تو رنجم دادی
انگار که من آخرین دشمن تو
روی زمینم ..!

بر ما دلت نسوخت، ندانم چرا نسوخت
ما را دلت نخواست، ندانم چرا نخواست

آیا کسی هست در این وادی هستی،


که سراغ از دل دیوانه ی ما هم بکند.

در بستی و رفتی و انگار دری نیست
در ذهن هزاران در و از در اثری نیست

امید به راهی نه دری هست و پناهی
در شهر غریب و دگر از تو خبری نیست

چند بار؟
با من بگو
از چشم‌هایم
چند بار دیگر باید سقوط کنم
تا از دست بدهد دنیا
اندوهش را؟

همین مجازات تو را بس است!
که من دیگر تو را
آن طور که می دیدم،
نمی بینم...

شب هم هرشب בر خیالات خوב ؋ـکر مے کنـב ما را مے خوابانـב
ـבگر نمے בانـב غم ما را سال ها ست بیدار نگه می دارد..

درد و درمانم یکیست ـ..



آن هم سیه چشمان توست...

در خاطراتی
که هرگز نساختیم
سوختیم!

غافل دادیم دل به دستت

ما را یاد و تورا فراموش

تُ ام جزئی از چیزایی هستی که همیشه هِی خاستمو نداشتم
ینی کلَن هرچی خاستمو نداشتم

هرگز نکشم مِنّتِ مهتابِ جهان را
تاریکی شب های مرا روی تو کافیست

چیشده که به جای عشق، از چشامون درد میباره...!؟