متن مژگان بوربور

مرا دریاب...
برای حالِ آشوبم
بوسه از جنس لب هایت
و برای سردی جانم
آغوشی از گرمای تنت نیاز دارم.

به او بگویید دوستش دارم...
من که هر چه گفتم...
هرچه نوشتم...
به روی خودش نیاورد ...
که من عاشقانه میپرستمش...
حتی دیگر در عکس های جدیدش...
چشم هایش مرا دیگر یادش نیست
به او بگویید دارم جان می دهم ...
در این تنهایی...
به او بگویید من پُر از...

عزیزِ لحظه های من
دلم شانه های امن تو را میخواهد
چه کنم دل است و کارش عاشقی
عشق کاری کرده
به هر بهانه ای هوای تو را کند.

عجب جاذبه ای دارد
آغوش تو
هر لحظه مرا به سوی خود
می کشاند...!

دستم به دوست داشنت
که بند شده
از دنیا بی نیاز شده ام
چرا که
تویی را دارم که
هیچ کس ندارد...
جُز من

عزیزِ لحظه های من
دلم شانه های امن تو را میخواهد
چه کنم دل است و کارش عاشقی
عشق کاری کرده
به هر بهانه ای هوای تو کند...️

گاهی...
نه آهنگی حرف دل تو را می زند
نه شعرهایت
باید ،همان لحظه
آغوشش باشد ،زبانِ احساس اش
تا دلِ بی قرار ات را آرام کند

اگر هر صبح
لبخندِ دلنشین ات
ونگاه مهربانت
برکت زندگی ام باشد
چیز دیگری از خدا نمیخواهم
جز همیشه بودنت در کنارم.


️️️

عشق یعنی....
زُل بزنم به چشمانت عشق یعنی
گره بیفتد ، میانِ دست های من وتو
عشق یعنی
تو هستی که هستم.️

.
همه درگیر زیباییِ بهارند
نوش جانِشان
امّا نرسند به
حالِ خوش من
که محوِ تماشای توام ..

تکیه گاهم اگر تو باشی
به تمام ️
تلخی های دنیا
لبخند می زنم و غمی ندارم
منحنی لبخندت
هزار درد را درمان میکند
آرامش
با تُؤ معنا پیدا می کند.

مرا دریاب برای حالِ آشوبم
بوسه از جنس لب هایت
و برای سردی جانم
آغوشی از گرمای تنت نیاز دارم

کاش انگشتانت گِره میخورد
به دستانم
دلت پُر میشد از عشق من
آن گاه
دنیا خلاصه میشد
در آغوشِ مردانه ات

کاش انگشتانت گِره میخورد
به دستانم
دلت پُر میشد از عشق من
آن گاه
دنیا خلاصه میشد
در آغوشِ مردانه ات

آرامشی میخواهم از
جنس آغوش تو ...!
و لبخندی که تمام دلهره هایم
را از یادم ببرد،
تا نقش ببندد عشق در
قاب زندگیم ....

پاییز همه ی عاشقانه ها را
با خود آورده،فصل بارانِ نم نم
و رنگ تند نارنجی...
تنها یک چیز کم دارد
یک همراه ، آن هم
از جنس تو ...

هر روز صبح بودنِ
بوسه های تو الزامیست
تا مرا بدرقه کنند،
به سوی جهانی که خستگی های روزمره پیدایم نکنند!
و چقدر دلنشین خواهد بود
صبحی که با بوسه های
تو شروع شود.

عزیزِ لحظه های من
دلم شانه های امن تو را میخواهد
چه کنم دل است و کارش عاشقی
عشق کاری کرده
به هر بهانه ای هوای تو کند...

آرامشی میخواهم از
جنس آغوش تو ...!
و لبخندی که
تمام دلهره هایم
را از یادم ببرد،
تا نقش ببندد عشق در
قاب زندگیم ...

عشق جان
این حال و هوا تو را می خواهد
قدم زدن زیر باران تو را می خواهد
این همه زیبایی تو را میخواهند
از همه مهم تر منم
که هر لحظه تو را میخواهم...

تکیه گاهم اگر تُ باشی
به تمام
تلخی های دنیا
لبخند می زنم و غمی ندارم
منحنی لبخندت
هزار درد را درمان میکند
آرامش
با تو معنا پیدا می کند ...

دلم را
سپردم به بی خیالی

اما باز هوا،
هوای

دوست داشتن توست.....️

عشق
اتفاقیست که
در یک نگاه می افتد و من
بی خبر افتادم
در عُمق چشمانت
که بی وصف شدنی ترین
جای دنیاست ...


مژگان بوربور

️️️

عزیزِ لحظه های من
دلم شانه های امن را میخواهد
چه کنم دل است و کارش عاشقی
عشق کاری کرده
به هر بهانه ای هوای را کند...