متن خنده هایت

در خیالم خندہ هایت خودنمایے میڪند
چشمِ تو در مسجدِ قلبم، خدایے مے ڪند

دست هایم بیقرارِ لمسِ مویت میشود
روسرے وقتے از آنها رونمایے مے ڪند

قطبِ قلبِ من هواے بوسہ دارد  نازنین
بوسہ هاے تو دلم را استوایے میڪند

بے گذرنامہ مرا بہ مرزِ آغوشت بخوان
دست بے...

کاش میدانستی خنده هایت احاطه کرده است تمام جهانم را
به تو می اندیشم
ای فراتر از هررویا
به لمس انگشتانت در لابلای گیسوانم
به گرمای آغوشت به شیرینی لبخندهایت
کاش میدانستی چقدر غروربرانگیزاست
عاشقی باتو.....
درمیان مردمانی که چیزی از عشق نمی دانند.
بامن حرف بزن شاملوی زندگی ام...

خنده هایت،
هواست!
بخند تا مردم خفه نشوند!






شاعر: سردار قادر
برگردان به فارسی:زانا کوردستانی

خنده هایت
ملودی آرام رود است
در سرزمین های
خشکیده ی تنم..,,,،،
و برگ سبز چشمهایت،
فصل های دور عاشقی را
تکرار می کند..
آه ای همیشه بهار
همیشه بخند..

در غم عشق تنها می شدم
با چشمان جستجو می کردم
تو همیشه طنین دل می شدی
آرامش دل را با خود می بردی

دیدار تو بود آن چیزی که می خواستم
خنده های دل نوازت چیزی بیشتر از می خواستم
چشمان سیاهت تابش یک دنیا دارد
به خواب های...

کهنه رقاصه ای چو من لای گریز گیسوانت
مست و خندان فارغ از حال جهان
هی گریزم هی گریزم ...
دانه دانه از تل قهوه روشن های مویت
بسپرم خود را به باد و چون مسافر عابر هر دم خیالت
چه خیالی چه خیالی ..
چون صنوبر شاخه های ترد...

در دوردست ها
صدای خنده هایت
جهانی از تو پر شد
دستانم درامتداد دستانت
شکوفه داد
وشب
ازمن گریخت

بخند جانم !
بگذار باز شود تک به تک چین های پیشانی ام
بگذار زمان با لبخندت ما را به هر کجای جغرافیای عشق که میخواهد ببرد !
بگذار خنده هایت زیباترین منحنی هندسی جهان را رسم کند
آخر میدانی ؟!
تو که میخندی تمام دردها فراموش میشوند
و این...

زمانی که خنده هایت را می_بینم تازه متوجه میشوم که هنوز بهترین شعرم را نسروده ام....
-اردم گولر
-ترجمه：سینا عباسی لاسو

و میتوانی مطمئن شوی
جان خواهم دادم

جایی بین خنده هایت...

‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎

تو را دل برگزید و کارِ دل شک بر نمی دارد
که این دیوانه هرگز، سنگِ کوچک بر نمیدارد

تو در رؤیای پروازی، ولی گویا نمی دانی
نخِ کوتاه، دست از بادبادک بر نمی دارد

برای دیدنِ تو آسمان خَم می شود اما
برای من کلاهش را مترسک بر نمی...

من هنوز هم به خنده هایت خوشم
وقتی که میدانم خنده هایت
آرام بخش ترین مسکن دنیاست...

یادت هست
می مردم برای خنده هایت ؟
نبودنت اما
دارد از حافظه ی من طولانی تر می شود
می ترسم اگر برگردی
کهنسالی ام دیگر نو را به جا نیاورد
و ( برای تو مردن ) را
نتوانم مثل آیینی مذهبی
به جا بیاورم
برگرد
مرگ دارد برایم دلتنگی...

گرچه فرهاد نیستی !
من اما ؛
شیرین حرف هایت می شوم !
مجنون چشم هایت ..
عاشق خنده هایت ..
گرچه شیرین نیستی !
اما ؛
چنان صخره ها را می تراشم،
تا شب ،صبح شود
راه باز شود
و انوار هنر عشق طلوع کند ؛

‎

خنده هایت برایم همچون یک سونامی ست...
خنده هایت موج طوفانی ست...
خنده هایت رقص بارانی ست
در آن موج طوفانی چه داری؟
که کشتی نگاهم را در خودش غرق می کند

کسى باید پیدا کند مرا !
گُمم میان موجِ خنده هایت...

خنده هایت احیاء می کند...
تک تکِ سلول های مُردهِ تنم را...!

با یاد خنده هایت باد وزید ،،
با عطر تنت باران بارید و
برگ ها ریختن
حال پریشانی من هم با خاطرات
تو بارید

خنده هایت را قدر بوسه هایت
و سکوتت در تعلیق را
قدر صدایت در آواز،
دوست می دارم.
و در ندیدنت
چه فرق می کند
که بگویم دلم بیشتر برای چه تنگ است
وقتی دلم
برای تو تنگ است.

دنیا را به بازی گرفته ایم ما،
من با موهایم
تو با خنده هایت!

با تمام ثروتش باز او فقیرت می شود
شاه مغروری که میداند حقیرت میشود
.

در مصاف موی تو با آبشاران بی گمان
برتری با گیسوان چون حریرت میشود
.

لب شکر مو فرفری شیرین سخن زیبا و شوخ
یوسف کنعان بیاید هم اسیرت می شود
.

من که سهلم...

خنده هایت دلیلِ زنده ماندنِ من است!
بگذار بچرخد
چرخِ زندگی به همین رِوال...!

همخون هم نبودیم، اما هم خونه بودیم؛
تو تمام من نیستی اما نقشی از تمام من هستی،
وقتی دنیا همانند چای، تلخ میشود،
خنده هایت آن قندیست که باید باشد
تا دنیا را به کاممان شیرین کند؛
بمان که بودنت حقیقتِ من است
رفتنت دور میسازد مرا از خودم،
چگونه...

مهر،مهربانیت را میخواهد
و من خنده هایت را
خنده هایی را که می تواند
بهاری کند پاییز دلم را...!