متن مژگان بوربور

تنها یادگاری که از تو برایم
باقی مانده ...
بُغضِ سِمِجی است، که غروبهای
جمعه راهِ گلویم را میبند....

هوا
امروز
طعم
تو
را
دارد

بُرد نامت را کسی،

یادت!!!

تمام دلم را لرزاند

حال مرا فقط جمعه

میفهمد

که در غروب اش

دلتنگی آوار شده...

سرد شد
چای عاشقانه مان
اما هنوز .......
در شوق نوشیدن جرعه ای
چشم بر لبهای تو
دوخته ام

دلتنگی،
یعنی عطرش
در اتاق پیچیده باشد؛
خودش نباشد،
و تا صبح با خیالش بیدار بمانی...

سر و

ته

ندارد

دنیایِ

من

بی تو

اگر نگاهت از دریچه قلبت باشه️

به اطراف

دنیا خیلی قشنگتر میشه....

تو تلخ هم شوی
باز من
جرعه ،جرعه
می نوشمت....

‍ باران که می بارد
با من حرف ها دارد
حتی جای تو ، مرا دوست دارد

همه چیز ش عاشقانه ست
اصلاباران می بارد
تا دستش را به من بدهد مرا تا خانه همراهی کند...

باران است...
که همیشه جای خالی تورا پُر می کند...

تو در گوش باران
چه خوانده ای؟
که وقتی می بارد...
خاطرات ازگوشه ی
چشمانم می چکد....

کاش شبی بیاید
که با هم
ستاره بِشماریم
جایِ غم،
آرامش موج بزند بین مان
دور شود دلتنگی از دلِ مان

کنار دریا قدم میزنم
می خواهم تمام تورا
خاطرت، عطر جا مانده ات
را به موج دریا بسپارم
نمیدانم خاصیت دریاست...
عاشق باشی عاشق تر میشوی
شاعر باشی شاعر تر
نمیدانم
فقط میدانم
دوباره با موج دریا در آغوشت گرفتم.....

باز از کجایِ این شهر
رد شدی که باد عطرَت را
انداخته به جانم، که دیوانه شدم...

"عزیزِ لحظه های من"
دلم شانه های امن تو را میخواهد
چه کنم دل است و کارش عاشقی
"عشق " کاری کرده
به هر بهانه ای هوای "تو" را کند.

خنده یِ اول صبح ات
چه شیرین است
آدم دلشِ نمی آید
از "تو"
چشم بردارد....

اینقدر عطر ِآغوشت
عمیق هست...
تا عمق وجودم فرو رفته
یقین دارم "تو" با بهار آمده ای
این طور ...
دل بُردن را فقط ،
فصل بهار خوب بلد است.

اگر هر صبح
لبخندِ دلنشین ات
ونگاه مهربانت
برکت زندگی ام باشد
چیز دیگری از " خدا "نمیخواهم
جز همیشه بودنت در کنارم.

پاییز آماده رفتن شده
تیک تاک رفتنش
را می شنونم
و زمزمه بر روی لبش
که زمستان خوبی در راه است
اما
اگر ...
تو با اولین برفش بیایی...

با تو بودن
دل نشین تر می شود
این ساعت های آخر
پاییز...
شب یلدا هرچه
بلند تر
حال من بهتر و بهتر...

کاش میدانستی
من
درهوای تو نفس

می کشم بی هوایت
منی
در کار نیست....

دوست ندارم
در فصل دیگری عاشق شوم
" پاییز "حال وهوای دیگری دارد
پر از شعرهای عاشقانه است
حتی دلتنگی هایش شیرین تر است
با بوی زردترین برگ هایش
می شود زندگی کرد
عاشقی در " پاییز " شعری ست همیشه شنیدنی...

مژگان بوربور

‍ باران می بارد و
چه زیباست بوسه ی قطره هایش بر تن زمین
و زیباتر
عاشقانه هایی که جاری شده در هیاهوی این شهر
تو بگو
چرا من باید
زیر بارش این باران و هیاهوی این عاشقانه ها
تنها با خاطرات تو قدم بزنم؟
چرا؟

تو مثل هیچ کس نیستی
نگاهت!
لبخندت!
چشمان دل فریبت!
تو !
قشنگ ترین
زن تاریخی
در نگاهِ من