متن چامک

باران

به زردی عادت دارند
برگ های سبز
چتر ها مشتاق باران

نگاه

دو دو می زند
عقربه های نگاهم
دور پلک هایت
کی باز می شود
سفره ی چشمانت

آه

چه شبی
تو ستاره می چینی
از آسمان
من تو را آه می کشم
در زمین

جوانی

ورق می خورد
فصل های پیری
جوانی ام کجاست

بدر

حریر مهتاب می شود
سپیدی چشمانت
شب های بدر

فریاد

خاک می شوند
پشت درهای بسته
فریادهای بی صدا

درشکه ی غم
بالا و پایین می رود
در خیابان دلم
ای بی خبر از حال من
وعده ی آمدنت کو

ماهره آقازاده

شکوه

شکرین می شوند
شکوه های تلخم
آن گاه که می گشایی
لب از لب

محبت

مجذور شعاع نگاهت
ضرب در عدد پی
مساوی است با
مساحت محبتت

انتظار

گرم می کنم
انتظار سردم را
باشومینه ی احساست

سجدگاه
تن بی قرارم
آغوش تو

محبوس
در حصار چشمانت
نگاه من

چامک

هلال ماه می شوند
عاشقانه هایم
بر چشمان شب

چامک

دفن می شوند
حسرت ها
در بهار باهم بودن
با آواز عشق

درخت انتظار


فرو می ریزد
برگ های زرد صبوری
سبز می شود
درخت انتظار

شکوفه می دهد
در بهار عشق
انتظار دیدارت

شیرین می کند
تلخی نبودنت را
قند خاطره ها

عشق می بارد
بر دستان زمانه
جان می گیرند
عاشقانه هایم

دریای تشویشم
آرام می گیرد
در ساحل نگاهت
امواج بی قراری ام

خیس می کنم
بذر عشق را
در بهار آمدنت
تا سبزه شود

می نوشم
شراب عشق را
از پرتو نگاهت
با پیاله ی احساس

چامک

طلوع می کند
خورشید نامت
در آسمان دلم

چامک

نفس گیر می شوند
لحظه ها
در مرگ خنده هایت

شرمسار

باز می کنی
پنجره ی چشمانت را
شرمسار می شود
آفتاب