دو جهان به هم بافته دو تا رنگ عجیب دو دشمن که هستن شوخ دو فشنگِ عجیب تو شهد زندگی را دادی دشمن چشید من دادم یک بهشت را به یک زنگ عجیب منی که در کنارم هزار و یک شب مست تو آن شام رقصانی بر یک گرگ عجیب...
لاشخورها با لاشه ات خود کشی کردند بعد از تو خوک ها به جایت زندگی کردند بوی تن تو مست کرده بود ابلیس ها را پشت سر تو پیروانت هم بندگی کردند
خاطرات تو به سر دارم و تو تنها میروم آتش عشقت به جانم بی محابا میروم خشت خشت دل تو خانه ابلیس شده کرده گمراه عشقت اینک تا ثریا میروم باده ی لب های تو کهنه شراب ارغوان این شراب کهنه را لاجرعه بالا میروم شرح حالم در کمند زلف...
چون بسی ابلیس آدم روی هست پس بهر دستی نشاید داد دست
قسمت این بود که من با تو معاصر باشم تا در این قصه پر حادثه حاضر باشم حکم پیشانی ام این بود که تو گم شوی و من به دنبال تو یک عمر مسافر باشم تو پری باشی و تا آن سوی دریا بروی من به سودای تو یک مرغ...
بزرگترین گرفتاری بشر حس تکبر است که حس حسادت رابر می انگیزاند و باعث سایر گرفتاریهای اومی شود این 2 حس و مخصوصا تکبر همان صفات شیطانی هستند ابلیس بخاطرآن ازدرگاه خداوند رانده شد
تو نباشی من از آینده ی خود پیرترم از خر زخمیِ ابلیس زمین گیر ترم
یلدای چشم های تو برفی ترین شب است یلدای چشم های تو طوفان می‌آورد امشب تمام وسوسه ها در نگاه توست ابلیس هم به دین تو ایمان می آورد
گاهی فرشته بودم و گاه ابلیس یک لحظه کاش جای خودم بودم
