بیو جدایی

وقتی که دنیای تو با یه نفر پرمیشه
ندیدنش تورو به سمت خطر هل میده
تصمیم بگیره واسه همیشه ترکت کنه
میمیره قلب عاشق لحظه مرگ توه ...

متنفرم از غروب جمعه ای که
تو را از من گرفت
مادرم

کاش دست دوستى هرگز نمى دادى به من
آرزوى وصل از بیم جدایى بهتر است !

ای آنکه ز هِجر تو ندیدیم رهایی ؛
باز آی که دل خسته شد از بارِ جدایی

هوا هوای جدایی
هوای تنهاییست ...

یا خانه تنگ تر شده
یا من در خودم جا نمی شوم
نفس رفته است
نمی آید!

غم آخر بود
رفتنت

بسوزد آنکه سربازی بنا کرد

تو را از من مرا از تو جدا کرد

دیروز که رفتی...
خدا گریه کرد
و همه اسمش را باران گذاشتند...

فردای بدون هم شدن
نزدیک است

کنار میروم
من ،


با کناری ات



کنار نمی آیم !

گویا که جهان بعد تو زیبا شدنی نیست
حتی گره اخم خدا وا شدنی نیست

من و تو کوه شدیم و نمی‌رسیم به هم

ما که دل کندیم از او
دیگر چه فرقی می کند
با سگان زرد باشد یا شغالان سیاه

رفته ای و چو زلزله بنای جان ریخت که ریخت

با شاخص نفرت
گراگیری کرد
وبا تخمین زمان
به نابودی کشاند

ای بغض فر خورده مرا مرد نگهدار
تا دست خداحافظی اش را بفشارم

در من جا مانده ای
برگرد!
دیگر به جایی نمی رسی!

آنقدر خوب و عزیزی که به هنگام وداع، حیفم آید که تو را دست خدا بسپارم.

ما بی تو خسته ایم
تو بی ما چگونه ای

چیزی برای از دست دادن ندارم
جز تو
که رفته ای!

زندگیمو دادی بر باد تو با شیرینی حرفات

ترک ما کردی... ولی با هر که هستی یار باش

می رسد روزی که دیگر در کنارت نیستم
بی قرارم می شوی
من بی قرارت نیستم