متن نوشته های عطیه چک نژادیان

هرگاه زندگی در پیچ‌وخم‌هایش کمی خسته‌اش می‌کندبه‌جای استراحت یا گریز،
آرام قدم به کتابفروشی‌ها می‌گذارد؛
با دستانی بی درک از هر خستگی
کتابهای تازه را برمی‌گزیند
و با نگاهی ژرف، به خانه بازمی‌گردد
هنوز درب واحد بسته نشده، کتاب را می‌گشاید
و با شور و شوق از آن کتاب‌ها چیزهایی...

ادبیات، فرمول خاموش جان است...
نه آن‌قدر دقیق که در معادله‌ای جا بگیرد،
و نه آن‌قدر مبهم که در خاموشی فراموش شود.
ادبیات، زبان دل است وقتی واژه‌ها لباس عدد نمی‌پوشند،
اما در عمق خود،
فرمول‌هایی پیچیده‌تر از تمام ریاضیات عالم پنهان دارد.
به تعداد آدم‌های روی زمین، سبک هست،...

نمی‌بخشمشان.
آن‌هایی را که با حساب و کتاب، با عقل و منطق، با نقشه‌ و لبخند،
دست به ویرانی زدند؛
آدم‌هایی که حیوان نبودند، اما "حیوان‌صفت" بودند.
راستش را بخواهی،
حیوانی که از روی غریزه می‌درد، صد بار شریف‌تر است
از انسانی که با آگاهی، با درک، با تمام شعورش......