جمعه , ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
عجب نیست بر خاک اگر گل شکفت که چندین گل اندام در خاک خفت...
عزّت شاه و گدا زیرِ زمین یکسان استمی کند خاک برای همه کس جا خالی...
از کیمیای مهر تو زر گشت روی منآری به یمن لطف شما خاک زر شود...
افتاده باش لیک نه چندان که همچو خاک پامال هر نبهره شوی از فروتنی...
در این خاک در این خاک در این مزرعه پاک بجز مهر به جز عشق دگر تخم نکاریم...
اگر به اندازهء یک کف دست ،آفتابو به قدر یک مشت،خاک داریمدانه بکاریم....
چقدر سخت بود مادر به یک مشت خاک روزتو تبریک گفتم...
در پایان هر روز بهار، باید خاک را بوئید....
عاقبت همه‌ی ما زیرِ این خاک آرام خواهیم گرفت ؛ ما که روی آن دمی به همدیگر مجالِ آرامش ندادیم...
رفت تا دامنش از گَرد زمین پاک بماندآسمانیتر از آن بود که در خاک بماند !...
مفهوم زندگی را در شهر خاک کردندتکریم مرذه اینجا بالاترین ثواب است ...!...
تو مرده ای و مرگت کوهی استکه هر چه بر آن خاک می ریزم بزرگتر می شود...
واسه کسی خاک گلدون باش،که اگه به آسمون رسید،بدونه ریشه اش کجاست......
تابوتمی سپارد به خاکدرخت آرزویش را...
