متن بنویس

دیوار،
تیرهای چراغ برق
سیم خاردار....
پشت دیوار
دیده بر آجرهای سالهای ماندگار،
میروم را
می نشینم گاه
می پرم با ابر
می دوم با باد...
زیر بارانی از خاطره از یاد،
تا باز شود آهنین درب
تو در آیی از گنه کرده و ناکرده زندان...
پشت دیوار هستم
بنویس...

می نویسم تا رها باشم..
بنویس تا آزاد باشی …

دل با نوشتن ارام می شود ..

دل ب قلم دادم آرامم کرد…


نویسنده:سرکار خانم المیرا پناهی درین کبود

سوخت تمام جان من از عَطش نگاه تو❤️✨️

بنویس قلم

بنویس قلم! فرصت خاموشی نیست
امروز تورا وقت فراموشی نیست

چون تیغ بزن ریشه ی بد خیمی را
بنویس دگر موسم سرپوشی نیست

دیدیم فروپاشی خود را یک عمر
امید به ذره های همجوشی نیست

هرچند مدارمان به حسرت طی شد
ماندیم غریبانه که آغوشی نیست

بی عشق...

روی دیوارای سنگی بنویس
رو گلای توت فرنگی بنویس
خودتو درشت و زیبا بنویس
منو عاشق منو تنها بنویس
روی نغمه های بارون بنویس
با غم لیلی و مجنون بنویس
روی شفافی چشمه بنویس
با هزار ناز و کرشمه بنویس
با شروع یه نت دو بنویس
منو خط بزن فقط...

به پا افتادنفس
صدا
گم شده بود
چشم ها نمی دیدند
نشان به آن نشان
سرمان کلاه رفته بود
حالا تو تا صبح
روی دیوار
بنویس زندگی

بنویس / بنویس و هراس مدار از آنکه غلط می افتد. بنویس و پاک کن همچون خدا که هزاران سال است می نویسد و پاک می کند و ما هنوز زنده ایم در انتظار پاک شدن بر خود می لرزیم