بیو تلخ

شب تلخ دلم پایان نداره خدابخت دلم انگاری خوابه

مادری رفت و پسر دل نگران هست هنوز
رفته جایی که بی نام و نشان هست هنوز

تلخ و ای سخت ترین حادثه ام گشته تو
دل پر از ابر شده چون باران هست هنوز

عاقبت میهمان یک نفریم

مرگ با طعم تلخ شیرینی

من یه تلخیم که یه من عسلم شیرین نمیکنتم...

عجب تلخ بود
شیرینی دروغ عاشق بودنش…

امید رهایی نیست
وقتی همه دیواریم ..

تلخ کنی دهان من
قند به دیگران دهی..

ورق بزن اون تقویم لعنتیو که همه روزاش مث قهوه تلخه!

‏چه تلخ باشی چه شیرین
من از یک ذره ات هم نمیگذرم

کنارم‌گذاشتی
که‌تلخم‌کنی؟
شرابی‌شدم‌نابی،حسرت‌بکش

دلتنگی آدمو مثل
چای مونده تلخ میکنه...!

تلخی اخلاق را اندام موزون حل نکرد
استکانم شد کمر باریک و چایم تلخ ماند

اون که تو خودخواهی هات مرد...
دل من بود...

کودک درونم به قاتلی تبدیل شده....
بعد تو هر کسی که می آید او را می کشد...

سهم من از یک یاد هر شش ساعت
یک فنجان دلتنگی تلخ است...!

بعد مرگم شعر هایم را بخوان تا بشنوی / سرگذشتم تلخ تر از درگذشتم بوده است

و چه چیزی تلخ تر از این
که آمده بودم بمانم
و تو بدرقه ام کردی...

از ارثیه خانوادگی
فقط بیماریاش به ما رسید!

چه
رفتن ها
که می ارزد...
بهبودن های پوشالی!

رفتم
که او را
ببینم
آنها را دیدم...!!

تلخ شد
طعم شیرین شعرهایم
افتاد
شکست
فنجان سفید گل مشکی

ماییم و خزانی و
دل بی برو باری
گور پدر باغ و بهاری که تو داری

نفس خائن زندگی را تلخ بر من کرده است/ وای بر آن کس که دزدش در درون خانه است

هزار تلخ بگویی
هنوز شیرینی