متن تک بیت

بی سبب مهمان نواز مجلس ماتم نبود
این گلابِ تلخ را از گریهء گل ساختند

راز مرا از چشمهایم می توان فهمید
این گریه های ناگهان از ترس رسوایی است

من مولوی ام ترسم از آن است مرا شمس

پیدا کند آنگاه که دیگر نفسی نیست

نگاهم داشت از پرچین رویت میوه می دزدید
نخواه از این گناه مستحب هرگز بپرهیزم!

گله ای نیست،من وفاصله ها همزادیم

گاهی از دور تو را خوب ببینم کافی ست

پر نقش تر از فرش دلم بافته ایی نیست
از بس که گره زد به گره حوصله ها را

اتفاقا که تو را دید دو چشمم، دل گفت
خاک بر سر شده ای این خود زندانبان است

زمین دور سر خورشید نه، دور تو مى چرخد
که از گل هاى روى دامنت فصل بهار آمد

در قضاوت همه حق را به تو دادند ولی
نکته اینجاست که من راز نگهدار ترم

غمین باد آنکه او شادت نخواهد

خراب آنکس که آبادت نخواهد

عیسای من شده ای و مرا زنده کرده ای

ای آنکه در خیال من و آرزوی منی


سجاد یعقوب پور

فارغم از های و هوی این جهان در پیش تو

مرحمی  بر  این  دل بیمار من باش و  بمان

سجاد یعقوب پور

جاودان از دور گیتی کام دل

در کنارت باد و دشمن بر کنار

نام نیک رفتگان ضایع مکن

تا بماند نام نیکت پایدار

همه نامداران ایران زمین
گرفتند بر پهلوان آفرین

منجنیق آه مظلومان به صبح

سخت گیرد ظالمان را در حصار

چو آرزو به دلم خفته ای همیشه و حیف

که آرزوی فریبنده ی محال منی

اگر باشی در این دنیا عجب آرامشی دارم!
برای کل غم هایم در این دنیا تو غمخواری

آغوش  تو  بهشت  من  و  آرزوی  من

ای بهترین بهانه ی بودن در این جهان

سجاد یعقوب پور

ما می رویم بلکه شما شادمان شوید
دنیا به ما که روی خوشش را نشان نداد

گفتی جهان به منزله ی سکه ای دوروست
باشد به ما که روی خوشش را نشان نداد

تا شدم حلقه به گوشِ درِ میخانهٔ عشق

هر دَم آید غمی از نو به مبارکبادم

دل که رنجید از کسی خرسند کردن مشکل است
شیشه ی بشکسته را پیوند کردن مشکل است
Mays.62

سبو بشکست و دل بشکست و جام باده هم بشکست
خدایا در سرای ما چه بشکن بشکن است امشب