متن رضا حدادیان

کنار پنجره ی شب نشسته ای بی تاب
صبور باش !سحر اتفاق می افتد

رضا حدادیان

درخت باش و بمان روی ریشه های خودت!
قبول کن که ثَمر اتفاق می افتد!
رضا حدادیان

عُبور، آخرِ سر اِتفاق می افتد
به هر بهانه سفر اِتفاق می افتد

رضا حدادیان

پروانه ی دشت اَبرهاخواهم شد
باجنگلِ باد،آشناخواهم شد

ای مرکزثقل آسمان! من باتو
ازجاذبه ی زمین رهاخواهم شد.
رضا حدادیان

سبدی ستاره را
دانه
دانه
برگیسوانت خواهم آویخت
تادرکنارشبی پُرستاره باشم.
رضاحدادیان

سرباز برگشت
با روسری بهار درمُشت
پیراهنی زخمی
وخیالی که
پشت مرزهای دشمن
جامانده بود.
رضاحدادیان

جاده ی رنگین کمانت را نمی بیند کسی
ایستگاه آسمانت را نمی بیند کسی

در غبار ابر، پنهان هستی و جز چشم باد
ردّ پای گیسوانت را نمی بیند کسی

دست افشان، موج های مست می رقصند وهیچ
کشتی بی بادبانت را نمی بیند کسی

غنچه،غنچه خنده ی دشت تو...

بی شک از جنس تماشایی و جز آیینه ها
چشم های بی زبانت را نمی بیند کسی

رضا حدادیان

غنچه، غنچه خنده ی دشت تو را دیدند، حیف
گریه ی باغ خزان ات را نمی بیند کسی
رضا حدادیان

در دل تو شعله، شعله زخم می جوشد ولی
چشمه ی آتشفشانت را نمی بیند کسی.
رضا حدادیان

بی شک از جنس تماشایی و جز آینه ها
چشم های بی زبانت را نمی بیند کسی
رضا حدادیان

غنچه،غنچه خنده ی دشت تو را دیدند، حیف
گریه ی باغ خزانت را نمی بیند کسی
رضا حدادیان

دست افشان، موج های مست می رقصند وهیچ
کشتی بی بادبانت را نمی بیند کسی
رضا حدادیان

در غبار ابر پنهان هستی و جز چشم باد
ردّ پای گیسوانت را نمی بیند کسی
رضا حدادیان

جاده ی رنگین کمانت را نمی بیند کسی
ایستگاه آسمانت را نمی بیند کسی
رضا حدادیان

جاده ی رنگین کمانت را نمی بیند کسی
ایستگاه آسمانت را نمی بیند کسی

در غبار ابر پنهان هستی و جز چشم باد
ردّ پای گیسوانت را نمی بیند کسی

دست افشان، موج های مست می رقصند وهیچ
کشتی بی بادبانت را نمی بیند کسی

غنچه،غنچه خنده ی دشت تو...

تو در کمال هستی و من در زوال، آه
تو قلّه ی طلوعی و من درّه ی غروب.
رضا حدادیان

مانند رود می روی و ردّ پای تو
در ذهن دشت های جهان می کند رسوب
رضا حدادیان

چیزی شبیه پنجره های شکسته ام
از من چه مانده است به جز چند چار چوب؟
رضا حدادیان

تنها ترین درختم و غم نوک می زند
تَق تَق تَتق به زندگی ام، مثل دارکوب
رضا حدادیان

دنیا چقدر فاصله انداخت بین ما !
تو جنگل شمالی و من ساحل جنوب

پروانه ی خیال تو در قاب ،میخکوب
عطری که از تو مانده به جا ، خاطرات خوب
رضا حدادیان

پروانه ی خیال تو در قاب ،میخکوب
عطری که از تو مانده به جا ، خاطرات خوب

دنیا چقدر فاصله انداخت بین ما !
تو جنگل شمالی و من ساحل جنوب

تنها ترین درختم و غم نوک می زند
تَق تَق تَتق به زندگی ام، مثل دارکوب

چیزی شبیه پنجره...

خورشید
سربازیست با تن زخمی
که هرغروب
به پشت کوه بر می گردد.
رضاحدادیان