شعر کوتاه

هر روز 
به مادرم می اندیشم،،،
هنوز هم نمی داند
اندک جهازش را
کجای جهان بچیند؟!



سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

گویا فراموشکار شده ام...
بگذار
سر بزنم به کندوی بوسه ها...
♡
نکند،،،
از یادم بروی!




سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

دلَم دیگر به این عشق ها گرم نمی شود
باید به مادرم برگردم
اتفاق است دیگر ...!

افتادن از چشم هایت؛
مرگ آور است!
مثل سقوط از صخره
--مهلک...

خالی از سکنه است؛
این شهر.
بعدِ تو،،،
تنها تنی چند دوام آوردیم!

رفتنی که من نباشم
اما
تو ماندی،
و جای خالی ات،
با هجوم خاطره ها
در جوار من...

تداوم شعرهایم
به آدرس نگاهت
کماکان در انتظار است.

تداوم شعرهایم
به آدرس نگاهت
کماکان در انتظار است.

رفتنی که من نباشم
اما
تو ماندی،
و جای خالی ات،
با هجوم خاطره ها
در جوار من...

خالی از سکنه است؛
این شهر.
بعدِ تو،،،
تنها تنی چند دوام آوردیم!

ذهنم زمین بایری ست!
حتی رمه های گوسفند نیز
در آن نمی چرند!


سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

شاعران،،،
همه ی عاشقانه های جهان را
سروده اند،
باز؛
ما مانده ایم و،
--دفتری خالی!


سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

دستی
گلهای روسری ام را
گره می زند
به سر شاخه ی بهار
پایان می گیرد
فصل ریزش موهام

تو را به آفتاب می خوانند
جماعتی
که عمرشان
به روز
قد
نداد

کاش این بهار

تو سبز می شدی

در آغوشم ...!!!

اگر عشق
تورا باز نگرداند
به راستی
چه چیز باز خواهد گرداند؟
جهان، دیگر چیزی برای آمدنت ندارد
چراکه هستی ِ جهان
از عشق است و
هستی ِ عشق
از عشق

و آنکه با آواز عشق
باز نمی گردد
نرفته است
مُرده است!

روح و جانم !
گرچه رفتی و با رفتنت مرا کُشتی ...
امّا من هنوز هم امیدوارانه
چشم انتظارِ آمدنت هستم
زیرا بارها این را شنیده ام که می گویند:
قاتل همیشه به محل جُرم، باز می گردد !!!
به قلم شریفه محسنی ,شیدا,

بین تو و احساسم گیر کرده ام
برزخ جای خوبی نیست...

در این شطرنجِ
دنیاییِ خون آلود
پس از سرباز ها روزی،
نوبتِ شاه و وزیرم می رسد.

سیما بافتی زاده زنجانی

آسمانِ دل من
مهتابی است
و تو
چون ماه
در آن تنهایی...

در غیابِ من آسمان خاکستری ست
و ابرها مجروح

رُزا جمالی

در مریخ هم که بگردی برگی از من پیدا نمی کنی

رُزا جمالی

یک دسته از موهام نخل های تاریک اند
ابروهام مسیر باد شمال
دست هام بادبانهای اطلس اند
چشم هام فانوس دریایی
لب هام حفره های ته دریا

رُزا جمالی

غم فقدان،به قلبم بزد و کشت و زد و رفت و ندید

بعد آن یار جفاکار،چه آمد به سر و از دل عاشق چه بیامد به پدید