متن فروغ گودرزی

در سرم
صدایت
می چرخد و
می چرخد
گیج می شوم
این تویی یا
خاطراتِ خسته ام...
(فروغ گودرزی)

شب
منم
آن زن سیاه پوشُ
به عزا نشسته ی
عشق
شبهای جوانی ام.

(فروغ گودرزی)

می شود
گاهی تو را
از هیچ هم خواست
یا که حتی
نام زیبای تو را
می شود رویا گذاشت.

(فروغ گودرزی)

نگاهش
از دهان افتاد
شیرینی ندارد
دلم
اما هنوز
تلخی نگاهش را خریدار است...

(فروغ گودرزی)

هیس
آرام نگاه کن مرا
صدایش راز ما را
بر همه فاش می کند...

(فروغ گودرزی)

من
تو را
چون حال خوشِ اذان صبح
به جانم می خرم...!

جمعه هم از درد به خود می پیچد
وقتی نگاهِ مرا
در انتظارِ ردی از حضور تو می بیند...!!

در آن تردید
در آن حس پر از درد
آسمان ریز بارید
کسی چه می داند
شاید قطره ی باران بشوید
رُح مهتاب را...

(فروغ گودرزی)

من هنوز
خیابان هایی را می شناسم
پُر از قدمهای تو
کاش آلزایمر زودتر از وقتش
به سراغم بیاید...

(فروغ گودرزی)

دلم را
به هر راهی که می زنم
تنهایی باز؛
یک پا جلوتر از من
قدم بر می دارد...

(فروغ گودرزی)

بی مقدمه می گویم
قصه ی بودن تو
آخرش پنجره ا ی باز رو
به گلستان گل است...

(فروغ گودرزی)

زنجیر به پایت نبند
تو پیش تر ها
همسفر او شده بودی...!!

(فروغ گودرزی)

شعر
می شود
بافتن موهایم با دستان تو

(فروغ گودرزی)

خانه ی دلش کلید ندارد
چاره ای جز بالا رفتن از
دیوارش را ندارم...

(فروغ گودرزی)

به دلبری  ها  یم
رنگِ سُرخ
زدم
تا به
چشمانَ ش بیایم...

آرزوهایم را
آب برد
قبل از؛
لمس شدن...

حال دلم خوب است و
این نشان از شنبه ای
پر از داشتن توست...

صبر از من رفت
چون پروانه ای از
پیله ی خود

(فروغ گودرزی)

قبر

دلم می سوزد
از فراموش شدنم
چون قبری که مرده ای
در آن زندگی نمی کند...!

(فروغ گودرزی)

(دلتنگ)


در میان بازوانت
دلتنگ توام
من به یک سقف فکر می کنم...

فروغ گودرزی

باشد که به هم بخندیم
گاه به شادی ها یمان
گاه به زخم های عمیقمان...
فروغ گودرزی