متن لبخند امید

می سرایمت
در بهاری که
عاشقانه می رقصند
شقایق ها دست در دستانِ سبزه زار
و همانند چکاوک ها
نجوا می کنم در گوشِ باد
سرودِ دوست داشتنت را
ای عشق بیا !
تا با تو معنا پیدا کند
لبخندِ هر روزه ی من

سه کوچه بالاتر از بهار
به زمستان می رسی
گُلِ من بخند
زندگی آفتابِ لبِ بام است!

چه قدر زیباست
گل سرخ
از دور دست
از پس پرده‌ی اشک
از پس پنجره‌‌ای باران خورده
از پس شیشه ای بلند
وقتی تو به دیدنم می آیی
و به رویم لبخند می‌زنی
یا  به گاه ِ دیدار
شاخه‌ای گل‌ِسرخ‌
بر مزارم‌ می گذاری  !


             

بگذار سکوت آیین من باشد
در جایی که ذهن در
اندیشۀ قضاوت کور می‌شود
بگذار خودخواهی آیین من باشد
در جاییکه گلدان نازک عشق شکسته می‌شود
بگذار لبخند، رقص و آواز آیین من باشد
در جاییکه ناامیدی و بی فرجامی
ستوده می‌شود
بگذار صداقت آیین من باشد
در جاییکه پرچم...

سیبِ قلبت
سیبلِ دلم بود
کافی بود
لبخند بزنی
تا هوایی شود
حوّای احساسم
گل‌بوسه‌هایت را؛
آدم است‌و،
دلِ احساسی‌اش!