متن زیبایی غم انگیز

به باغبان بگویید..

به باغبان بگویید
باد خزان وزیده
آتش بجان هستی
افتاده و رمیده
به باغبان بگویید
لبخند مهربانی
کز شوق دیدن او
رنگ از رخش پریده
به باغبان بگویید
شاید بیاید این بار
شاید که قطره اشکی
از گونه ای چکیده
به باغبان بگویید
چشمان او بشویید
ما...

خاطرات تلخ و شیرین
مثل موج‌های کنار دریا
به ساحل ذهنم می‌خورند
و برمی‌گردند،
بی‌وقفه
بی‌پایان

یار بود،
با لبخندی که جنگل‌ها را به آتش می‌کشید
و دست‌هایی که کوه‌های بلند را لمس می‌کردند
عشق بازی می‌کردیم،
در میان سایه‌های بلند درختان
و صدای آرام باد

اما این‌ها
حال فقط...

تو قشنگترین نداشته ی تمام عمرمی.

زیباست طلوعش
عشق را می گویم
ولی تا غروبش چه باشد

بهار با همه شکوفه هایش می آید،
اما هیج چیز نمی تواند عشقی را که
در زمستان گم شده،بازگرداند.

چه قدر زیباست
گل سرخ
از دور دست
از پس پرده‌ی اشک
از پس پنجره‌‌ای باران خورده
از پس شیشه ای بلند
وقتی تو به دیدنم می آیی
و به رویم لبخند می‌زنی
یا  به گاه ِ دیدار
شاخه‌ای گل‌ِسرخ‌
بر مزارم‌ می گذاری  !


             

باختم بد باختم.


ناز چشمان سیاهت، بدجور دلم را برده.

که تا تو را بسرایند دم به دم، انگار
تمام پنجره های جهان ،دهن شده است