متن جهانم

شده یک شب
نفسَت ترک بردارد
مثل شیشه‌ای در باد

شده بغضت
چون سنگی در گلو گیر کند
و نتوانی بگویی:
ای سایه، کجای جهانم ایستاده‌ای؟

شده قلبت
به طوفان بیفتد
موج پشت موج
و طاقتت
مثل طناب پوسیده پاره شود؟

می‌دانستی
ردّ تو
مثل خالکوبی بر استخوانم مانده است؟...

ای اشک بی‌قرینه، ای آه بی‌امانم
هر شب ز نام نازت آشفته شد زبانم

خاموش شد چراغی در کوچه‌های روحم
بی‌نور آن دو چشمت تار است کهکشانم

هر صبح با خیالت گل می‌کشد غمم را
هر شب به یاد عشقت می‌سوزد آشیانم

ای باخبر ز حالم، ای دوری‌ات عذابم
بازآ...

گفتی که تویی جان وجهانم آن روز
ترکم بکنی جهان به هم می ریزد

امروز، ولی جهان دیگر،داری
حالا ز دلم غصه و غم می ریزد

اعظم کلیابی. بانوی کاشانی

اصفهان‌باآن‌همه‌وسعت
شده‌نصف‌جهان
یک‌وجب‌قدداری‌وکل‌جهانم‌گشته‌ای

تو نباشی جهانم سرد است.

برایت بی الف خواهم فقط *فردای بهتر* را
تو اما آرزو کردی *جهانم* بی الف باشد

من
زیر سایه ی مردانگیت خوشبخت ترین بانوی جهانم

عشق تو به تار و پود جانم بسته است
بی روی تو درهای جهانم بسته ست

عشق تو به تار و پود جانم بسته ست
بی روی تو درهای جهانم بسته ست

با تو خوشبخت ترین آدم این قافله ام
کم نشو / دور نشو
بی تو جهانم خالیست...

من هنوز خیال می کنم
که تو هر شب به من فکر می کنی
قطعا من خیالباف ترین
فراموش شده ی جهانم!

دلبرم
کنار تو من خوشبخت ترین فرد جهانم

گل در بر و مِی در کف و معشوق به کام است
سُلطان جهانم به چنین روز غلام است
گو شمع میارید دراین جمع که امشب
در مجلس ما ماهِ رُخ دوست تمام است

انگار که یک کوه سفر کرده از این دشت
این‌قدر که خالی شده بعد از تو جهانم