گفتی که تویی جان وجهانم آن روز ترکم بکنی جهان به هم می ریزد امروز، ولی جهان دیگر،داری حالا ز دلم غصه و غم می ریزد اعظم کلیابی. بانوی کاشانی
اصفهان‌باآن‌همه‌وسعت شده‌نصف‌جهان یک‌وجب‌قدداری‌وکل‌جهانم‌گشته‌ای
تو نباشی جهانم سرد است.
برایت بی الف خواهم فقط *فردای بهتر* را تو اما آرزو کردی *جهانم* بی الف باشد
من زیر سایه ی مردانگیت خوشبخت ترین بانوی جهانم
عشق تو به تار و پود جانم بسته است بی روی تو درهای جهانم بسته ست
عشق تو به تار و پود جانم بسته ست بی روی تو درهای جهانم بسته ست
با تو خوشبخت ترین آدم این قافله ام کم نشو / دور نشو بی تو جهانم خالیست...
من هنوز خیال می کنم که تو هر شب به من فکر می کنی قطعا من خیالباف ترین فراموش شده ی جهانم!
دلبرم کنار تو من خوشبخت ترین فرد جهانم
گل در بر و مِی در کف و معشوق به کام است سُلطان جهانم به چنین روز غلام است گو شمع میارید دراین جمع که امشب در مجلس ما ماهِ رُخ دوست تمام است
انگار که یک کوه سفر کرده از این دشت این‌قدر که خالی شده بعد از تو جهانم
