متن حسادت عاشقانه

آرامشم بودی تو را گم کرده بودم
پلکی زدم، دیدم تویی بودونبودم

باران زد و عطر تو را پیچاند در شهر
فهمید باران، عاشق بوی تو بودم

از خاک‌ها سربرکشیدم، غنچه کردم
شعر قشنگ نوبهاری را سرودم

بی‌بادبانم، در مسیر صخره‌هایم
تو ناخدایی کن به دریای وجودم

نام تو شد...

به هیچ کس حسادت نکردم..
جز ..
دوربین جلوی موبایلت...
که هر روز ..
چشمانت را درشت میکنی ..
و با لبخند ملیح در مقابلش می ایستی ..

من چشم ندارم که ببینم...

چشم یارم به چشم دگری گرم شود...

نکند چشم کسی چشم تو را گرم کند...

که ز چشم منِ دیوانه کمی سرد شوی...

او مال من است و من به او حساسم
ای کاش کمی بفهمد از احساسم

آغاز شدم همین که چشمم افتاد
بر ماه رخ سرخ لب گیلاسم

عمریست به دنبال دلش میگشتم
اقبال بلند من ، شش آمد تاسم

زیباتر از این دلبر من اینجا نیست
اکنون متقاعد شده ام...