متن دنیای بی رحم

من به امّید صفا، آمده بودم به جهان
پس چه شد،آن‌همه احساسِ وفاخوانی
من؟

دراین سرای فانی...
وقتی خوب که نگاه میکنم،
میبینم ..
اگرچه قانون روى میز است
أما عدالت زیر میز قرار گرفته است .فانوس عدالت دیگر چراغ راه قانون نیست .
همه به امید خدای عادل ک افتابش کارگر رامیسوزاند وپولدار را برنزه میکند ، امیدواریم .

شبهای تار،  مثل سه تار شکسته ای
در های و هوی دنیا، بی های و هو شدن

از،دنیا دل پُری دارم
دستم به او برسد گیس از،سرش می کَنم
دنیای بَد اَخم بی پیر

مهربان وساده بودم ساختم با هر کسی
حیف دنیا با تمام خوبی ام با من نساخت

جهان اگر عیب و ایرادی دارد
به‌خاطر آدم‌هایی است که مثل شئ با هم رفتار می‌کنند.

چه دنیای بی رحمی است عشق
من به او نگاه می کردم
او به دیگران

چشمای تو تعریفی از
زیبایی بی حد و مرز
زیبایی تو فرصت نمیده
نگاه من جز تو رو ببینه

سر سفره چیزی نبود...
یخ در پارچ و پدر،
هر دو آب شدند!
چه دنیای بی رحمیست...