متن زمستان سخت

نه این دود
از دودکش است
نه این روشنایی
از خانه‌ای گرم؛
دودِ سیگار است و
سینه‌ی سوخته‌ی یک کارگر
در چهارفصلِ زمستان!...

یار، هی یار، یار…
اینجا اگرچه گاه
گل به زمستان خسته،
خار می‌شود…
اینجا اگر چه روز
گاه چون شب تار می‌شود
اما بهار می‌شود!‌
من دیده‌ام که می‌گویم.

برایم
“مرا ببوس”
و لباس گرم بفرست
می‌گویند
زمستان سختی در پیش است…

صبر می کنیم تا آفتاب برگردد‌.

شب که ماندنی نیست.

زمانی که سرما به جانمان زده است ،

باور داریم به صبحی نو،

در فصل رویش لاله های بیقرار.

رویا می بافیم با شعله های آتش درون.

احساس لحظه های بعد خزان را بهار می داند و بس