متن شب های بی خوابی

شب‌ها
ناخودآگاهم صدایت می‌زند
بی‌آن‌که بدانی
زخم‌های من
برنامه‌ریزی شده‌اند
در حافظه‌ی بدنی که هنوز
با هر لمس مهربان،لرزش می‌گیرد
مثل PTSD
که خودش را
در خواب‌های تکراری لو می‌دهد…

من خط خطی می‌شوم هر روز؛
در خطوطِ درهمِ لایه‌های زخم؛
در خطوطِ پرخمِ جادّه‌های اخم؛
در خطوطِ مبهمِ خواب‌های چشم...

شب هایم بخیر نمی شود
باید که باشد
و در تمام لحظه هایم تکرار شود
مرا از عطر نفس هایش سیراب کند
و با فانوس چشم هایش
ویرانه ی تاریک قلبم را روشن سازد
شب های بی کسی ام
هرگز بخیر نمی شوند
مگر اینکه به جای تیک تاک ساعت...