متن غروب خورشید

می نویسم هر روز
با طلوع و غروبِ خورشید
عاشقانه هایی را
که لبریزِ عشق توست
لبریزِ دوست داشتنت
ولبریزِ دلتنگی هایی
که از دوریت پر کرده اند تمامِ مرا

نور های شب تابستانی در میان غروب آفتاب سویی ندارند

شب من از غروب خورشید شروع میشود
و من می گردم کوچه های شب را
تا که پیدا کنم پیام شب بخیرت را
آن وقت است که گویی هجرانم به وصال می پیوندد

من از احساس خوابیدن خورشید،
بر سینه‌ی آسمان،
دانستم:
«عشق»،
هم‌آغوشی وسعت و گرماست!

غروب
زیباترین معشوقه ایی ست
که عاشق را
مجنون میکند...

به قلم:

پروانه فرهی(پرر)

چشمانش سرخ بودند
مانند آسمانی که با نگه داشتن اشک های خونینش ، تاوان غروب خورشید را میداد...

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

من یک روز چهل و سه بار
غروب خورشید را دیدم.
تو که می دانی آدم وقتی زیاد دلش گرفته باشد
غروب خورشید را دوست می دارد..
- پس تو آن روز که چهل و سه بار
غروب خورشید را تماشا کردی زیاد دلت گرفته بود؟

آنتوان دوسنت اگزوپری
شازده...

از گذشته ها حرفی نزن
آینده را تعریف کن
چند طلوعُ غروبِ خورشید
را ببینم
که بیایی!