متن هوای تازه

اهل کاشانم من
تا حدودی شاعر
تا همیشه عاشق
من پر از واژه و حرف و سخنم
مهربانم من و آیین دلم مهر وصفاست
من به مهمانی چشمان شما محتاجم
یک نگاه آرام یک سر سوزن عشق
یک تبسم ، لبخند
دلخوشم چون سهراب به صدای آبی
به پر پروازی...

هرزمان که:
می روم ورزش کنم در پارکها،
همقدم با من بیا؛
تا منتهای یک نفس!

به هوا نیازمندم
به کمی هوای تازه
به کمی درخت و قدری گل و سبزه و تماشا
به پلی که می رساند یخ و شعله را به مقصد
به کمی قدم زدن کنار این دل
و به قایقی که واکرده طناب و رفته رقصان
به کرانه های آبی
به کمی...

مثِ بارون بهاری
روی این کویر خالی
بوی عشق همرات آوردی
واسه یه قلب شکسته
هوای تازه آوردی

فقط یه ایرانی اونم از نوع تهرانی میتونه از دود شهر فرار کنه

تا بره شمال هوای تازه تنفس کنه ،
بعد اونجا هی تند تند قلیون بکشه

تو تاب توان از من گرفتی-
من در التجای یک معجزه بودم
که سکوتم را با پلک زدنت
تکه تکه کردی
و ریختی روی قالی ابریشمی مادرم
گل های قالی
مبتلا به تکه های سکوت شدند
و تن خانه
هوای تازه را بلعید -تو تاب توان از من گرفتی...