بیو کوتاه عاشقانه

بی هوا
اول صبح
سخت هوایت کردم...

به رسم دیرینه ی نخستین عشق جهان، من نیز تو را دوست دارم، آن گونه که گیاهی آفتاب را، و آن گونه که هومر، خدایان افسانه ای را، و آن گونه که رومیان، الهه ی ونوس را... مهدی بابایی ( سوشیانت)

لِیلیِ آن عِشق میشَوم,
که مَجنونَش تُ باشی ...

بعضی موقع ها خودمون دوست نداریم حالمون خوب شه…
چون «درد» آخرین حلقه ی اتصالمون به چیزیه که از دست دادیم...!

فاصله ای بینمان نیست
رخ ب رخ در آینه ی خیالمی
بی هیچ نقطه ی سیاهی

کنارت آروم میشم
آرامشم...

صبح اینجوری قشنگه که
با بوسای تو از خواب بیدارشم

چشم هایت؛ چشمه های شراب
لب هایت؛ باغِ خرما
وآغوشت آفتابِ داغِ تابستان است.

تو همان عطر نجیبی که
دلم کرده هوایش ...️

️️️

گرمای لب های تو
شبیه کرسی زمستانهای مادربزرگ
ریشه جانم را گرما می بخشد...

وقتی تو باشی دیگه فرقی نمیکنه چی ندارم

من برای زندگی تو را بهانه می‌کنم

خط به خط
بودنت را دوست دارم

بی پرده
نیمی در بندلباس خواب
ماه گرفتگی

برایم آمد داشتی ...
هر چه خوشی بود
با توُ به سرم آمد ... !️

نباشی میمیرم بی تو

کجای جهان بگذارمت،تا زیباتر شود آنجا؟

از تمام جهان سهم من تو باشی و بس

معنی با تو بودن
برای من به سلطنت رسیدن است

جهان با تو برایم زیباست

فقط به هوای تو نفس میکشم...

الهی بمونی برام...

‏چشات دنیاست
چی میشه اگر دنیای من باشه

ای مهر و ماه، تو جان بخواه