متن ترانه

رنگ تنت رنگ مسی
نه رنگ پوست هر کسی!
بوی تنت بوی گله...
بوی گلای اطلسی
آه ای که بهترین کسی
تو از کدوم راه می رسی؟

برشی از ترانه

من بی تو در شب های دلتنگی اسیرم باورم کن
من بی تو مثل تک درختی در کویرم باورم من
زیبای من در جشن میلاد تو و زیبایی تو
من آخرین شمعم که میخواهم بمیرم
باورم کن
باورم کن
باورم کن
_برشی از ترانه

هر صبح
با صدای پای آفتاب
و با عطر نفس هایت
بر می خیزم
و چه روز عاشقانه ای است
وقتی که با ترانه ی
دوست داشتنم می رقصی
و من گل عشق را
از لب های تو می چینم


مجید رفیع زاد

ماهی و آب

آب دوباره برمیگرده
اما اون روز ماهی مرده
ماهی با مرگ قشنگش
آبروی ، آب و برده

ماهی وقت آب می رفت
پشت آب ،آبی نریختش
ماهی جا به جا تلف شد
ولی آب اونو ندیدیش

ماهی که عاشق آب بود
فکر آب یه جای دیگه
آب...

دو تا چشم رطب داری
از عشق همیشه تب داری
چشات از جنس مرغوبه
چقدر حال چشات خوبه
تو چشمات توت تر داری
خودت حتما خبر داری

برشی از ترانه

چه احساس قشنگی
تو قلبم تو رو دارم
ببین چه خوبه ای گل
تویی تو روزگارم


برشی از ترانه

برگرد و بیا
دلتنگ دیدارم
بغض شب تارم
من هرچه دارم از تو دارم
برگرد و بیا
آشفته مگذارم
دوری و بی تو بی قرارم
تویی تویی دنیای من
آرامش شب های من
دلم شکست خدای من
تو باورم کن باورم کن ...

برشی از ترانه

بخت اگر از تو جدایم کرده
می گشایم گره از بخت، چه باک
ترسم این عشق سرانجام مرا
بکشد تا به سراپرده خاک

برشی از ترانه

مرا بگیر
آتشم بزنو
جان بده به منو
در سپیده ی جان
روشن باش
مرا ببین
ای که بی تو منم
بی تو میشکنم
ای تمام جهان با من باش...

برشی از ترانه

دلبر سر به هوا من هوادار توام
دلمو بردی کجا من گرفتار توام
عاشقم عاشق تو
دلبر سر به هوا نیمه ی گمشده ام
از جنون تو ببین حرف مردم شدم
عاشقم عاشق تو

برشی از ترانه

غمگینم اما انگار یکی بهم گفته

که همین روزا یه اتفاق ِ خوب می افته

_برشی از ترانه

یه روز دلتنگ من می شی
دلت پر می کشه واسم
شاید اون روز بفهمی که
چقدر روی تو حساسم
تو رفتی تا نفهمی من
باهات دنیامو می سازم
منی که با نگاه تو
دل و دینم رو می بازم
همه دنیا بهم گفتن
جنس عشق از سنگه
که قلبم...

هر لحظه؛ نو به نو،
موجی نو می گیرد:
قاموس احساسم،
سرایش ترانه ی ناب نگاهت را...
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب گل های سپید دشت احساس.

ای نغمه ی عاشقانه ی دل!
خوش ضرب ترین ترانه ی دل!
«احساس» گرفته شوق تو باز؛
برگرد؛ بیا؛ بهانه ی دل!
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب دل گویه های بانوی احساس.

به چشم من قشنگ ترین آدم این دنیا تویی
اونی که من میبینمش تو خواب تو رویا تویی
دلم میخواد که عطر تو پر بشه تو هوای من
ریشه کنه نگاه تو تو گرمیه صدای من
با حس دوست داشتنمو داد بزنم از دل و جون
بگم با من بمون......

دلم میخواد ثانیه هام کنارتو دقیقه شه ببینی تنهاییم یارحرفای دل شنیده شه

ببین !
از میان این همه نقطه ، ویرگول و کلمه
برمیگردم
به مویرگ های تو
جایی میان قصّه وترانه!
تا انگشت اشاره
از پوست به عمق برسد
وسپیدار
به آب

مریم گمار

بی معرفت تنهام گذاشتی چرا با این حال بد
ساختی ازم یه آدم بی روح و سرد آخه بی معرفت
اینو بدون خودت نخواستی باشه این عشق بینمون
رفتی و پا گذاشتی رو اینده مون
چی شد اون عشقمون؟
اون عشقمون...

_برشی از ترانه

اگه شکسته پای من،گریه نکن عصای من
هر چی شکسته بنویس،به پای گریه های من...

برشی از ترانه

دنبال کلید خوشبختی می گشت
خودشم قفلی رو قفلا زد و رفت...

برشی از ترانه

اگه من عاشق ِ دیوار بودم ! ترک میخورد و یه پنجره میشد
اگه غم ِ چشامو آینه می دید … دلش درگیر ِ این منظره میشد
اگه تنهائیمو به شب میگفتم همه شهر و برام بیدار میکرد
اگه با کوه درددل میکردم صدامو لااقل تکرار میکرد !...
برشی از...

نشون میدی به من بی اعتنایی!
تو رو میخوام ولی به چه بهایی ؟!؟
شاید با مهربونی ِ زیادم ..
خودمو اشتباه توضیح دادم ! . . .

برشی از ترانه

منم اونکه میون ِ شب ِ تیره .. نتونست هیچکی نادیده م بگیره !!
همونکه با نگاهش به تو فهموند ، میشه مغرور بود اما نرنجوند ..
میرم جایی که گریه م بی صدا شه …. فراموش کردنم آسون نباشه !
از این تقدیر می لرزه وجودم
من امتحانمو پس...

یعنی میشه یه روزی برسه
که موندنی بشی یه عمری پیشم
یه دونه گل صورتی بزنی گوشه ی موهاتو دیوونه شم
میخوام ازت
باشی پیشم
آخه با تو پیر نمیشم...
_برشی از ترانه