ماه بانو شهردل ،داره به بانوی خودش می نازه شاعری مصرع به مصرع قافیه می بازه ماه بانو شعر از چشم شما چشمه گرفت ارتش موی شما به دل ما می تازه مثل یه قطره دلم غرق تو دریای شماست موج دریا در حقیقت تاب موهای شماست خواب دیدم سیب...
نیمه شب از دلبرم آغوش می خواهد دلم دلبرى که شب بوَد بیهوش می خواهد دلم قافیه تنگ آمده شین را شما سین فرض کن ماه بانو، مه لقا، من بوش می خواهد دلم! ارس آرامی
نم نم بارانِ بی مانند پاییزت قشنگ ماه بانوی سخاوتمند پاییزت قشنگ غنچه ی لبهای مستت سیب سرخی آبدار بوسه از لبهای من دل کند پاییزت قشنگ برگهای خشک کوچک در خیابانهای خیس دسته جمعی یکصدا گفتند پاییزت قشنگ جای گیسو فرش زرین باف داری مهربان جای چشمت حبه های...
از کنارم رد شدی بی اعتنا نشناختی چشم در چشمم شدی اما مرا نشناختی در تمام خاله بازی های عهد کودکی همسرت بودم همیشه بی وفا نشناختی؟ لِی لِه بازِ کوچه ی مجنون صفت ها فکر کن جنب مسجد خانه ی آجرنما نشناختی؟ دخترِ همسایه یاد جر زنی هایت بخیر...
