متن تنهایی و غربت

روزگارست دیگر!
روزی با تو
عکس سلفی می‌گیرد
روزی هم
به قاب خیره می‌شود
و قیچی به دست
برای سرت
نقشه می‌کشد...

از فرط نبود عشق، پر کینه شدیم
چون بغض فروخورده ی در سینه شدیم
درمانده ی این تسلسل رنجیم و ...
عمریست که با درد قرنطینه شدیم!