متن تک بیت زیبا

خاکِ درت بهشتِ من، مهرِ رُخت سرشتِ من
عشقِ تو سرنوشتِ من، راحتِ من، رضایِ تو

دلخسته کاج پُرکلاغِ باغم و هیچ
بر شاخه های من به غیراز بار غم نیست
رضاحدادیان

رفته ای دنبال خوشبختی کجا در میزنی؟؟
رمز خوشبختی انسان در رضای مادر است

مرا خود با تو چیزی در میان هست
و گر نه روی زیبا در جهان هست

یار جستم که غم از خاطر غمگین ببرد
نه که جان کاهد و دل خون کند و دین ببرد

یادم نمیکنی و ز یادم نمیروی
یادت بخیر یار فراموش کار من

خوش به حال تو که من شاخ نباتت شده ام
و چه خوشبخت که تو حافظ من درسفری

نسرین حسینی

لباس نو نخریدم به شوق آن روزی
که رنگ پیرهنم را تو انتخاب کنی

چه سالها که دوفنجان چای منتظرند !
دوباره در دل این خانه قند آب کنی

عزیز من مگر از یاد من توانی رفت
که یاد تست مرا یادگار عمر عزیز

جز رنج چه بود سهمت از این همه عشق؟
مظلوم ترین عاشق دنیا، مادر!

دهانت غنچه، چشمت نرگس و رخ لاله حیرانم که در یک شاخ چون پیدا شد این گلهای گوناگون..!

هر کس که به گل آب دهد، عاشق گل نیست
شاید هدفش، بردن یک شیشه گلاب است

اصلا درست،قصه ی ما اشتباه بود
اما چقدر با تو دلم رو به راه بود

می نویسم که در این سالِ پُر از قحطیِ عشق
گرچه کمیاب،ولی عشقِ فراوان منی

گویند که نور است پس از ظلمتِ بسیار
دل روشن و سبزیم که شب ، دیر نپاید

رنج دانستن دمار از جان انسان می کشد
خوش به حال بی خیالان،
جاهلان،
خوش باوران...

بر آتش تو نشستیم و دود شوق برآمد

تو ساعتی ننشستی که آتشی بنشانی

قسم به عشق بزرگم!قسم به جان عزیز!
گرانبهاتری از هر چه در جهان عزیز