متن تک بیت

شعر هایم همه در وصف تو و مال تو شد

ای که دیر آمده اما که چه خوش آمده ای

چرا ای آشنا با من، مرا تنها رها کردی؟


کسی با این دلِ تنگم نباشد آشنا جز تو
-بادصبا

کجایی بی تو سرگران، منم تنها به این دوران

امید و همدمم هستی و بر دردم تویی درمان

-بادصبا

مِهر بر ما، مُهر و نشان ز تنهایی دیرین دارد

پاییز مبارک بر آنکس که دلبر شیرین دارد

ارس آرامی

در فراق او، شبی کز عمر ما خواهد گذشت
عمر نوح و مِحنت ایّوب می‌دانیم ما...

تو خنده بر لبت داری
ومن غم در دلم بسیار
تو بی من دلخوشی ،من باغمت شب تا سحر بیدار

میوه ی شیرین لب هایت عزیزم چیدنی است
عطر تن پوشت برایم تا ابد بوییدنی است

من از آن روزی که دلدارت شدم فهمیده ام،
با تو بودن در جهنم هم برایم دیدنی است

گرچه دوری از من ای ماه دلم اما بدان


صورت زیبای تو از دور هم بوسیدنی است

باید تو از آزردن من دست برداری
ای زندگی ای زندگی ای خواب تکراری

ای ماهی افتاده بر ساحل نمی دانی ،
دل کندن از معشوق خود ،یعنی خود آزاری

من آن پروانه ای هستم، که آتش می زنم جان را

به هر گلشن ، به ویرانه ؛ که باشد دلستان من
بادصبا

درد فراق آمد و عشق از دلم نرفت

ای روزگار! سیلیِ محکمتری بزن

روی در روی و نگه بر نگه و چشم به چشم

حرف ما و تو چه محتاج زبانست امروز

گفتی که به جز من به کسی دل نسپردی
نفرین به سخن چین که برایم خبر آورد!

چه خوش است در فراقی همه عمر صبر کردن

به امید آن که روزی به کف اوفتد وصالی

ای ساقیا مستانه رو آن یار را آواز ده
گر او نمی آید بگو آن دل که بردی باز ده

ندارد صبح روشن رویِ خندانی که او دارد

ندارد ابرِ نیسان، چشمِ گریانی که من دارم

صحبت شال من وباد شنیدن دارد

موی در باد پر از گردنه ی حیران است


لیلی طاهری

بگذرد این روزگار تلخ تر از زهر
بار دگر روزگار چون شکر آید

دی شیخ با چراغ همی‌گشت گرد شهر

کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست

شمع کج آخر بسوزد پرده فانوس را

قوم بی غیرت چه داند ارزش ناموس را

ارس آرامی

خوشا شعری که در وصف نگارین یار خود امشب سرودم

نوشتم با طلا بر قلب خود حک کرده چون جانم ستودم

ارس آرامی

کسی که حُسن و خط دوست را در نَظَر دارد

مُحقق است که او حاصل بَصَر دارد .....